Giuseppe Sacconi (ur. 5 lipca 1854 w Montalto delle Marche, zm. 23 września 1905 w Collegigliato, Pistoi) − włoski architekt, autor projektu rzymskiego pomnika Wiktora Emanuela II[1].
Życiorys
Sacconi ukończył Królewski Instytut Techniczny w Fermo, gdzie zetknął się ze znanymi przedstawicielami stylu neoklasycystycznego w Marche: Gianbattistę Carducciego i Emidio Paciego. Następnie rozpoczął studia architektury w Instytucie Sztuk Pięknych w Rzymie. W stolicy przebywał w tym samym czasie wuj Giuseppe kard. Carlo Sacconi. Młody architekt otrzymał w 1874 stypendium przyznane mu przez organizację regionalną z Marchii, zajmującą się udzielaniem pomocy ubogiej młodzieży studiującej poza regionem − Pio Sodalizio dei Piceni. Przyjacielem ze studiów Sacconiego był inny architekt z Marchii Manfredo Manfredi. Pierwsze szlify brali w pracowni architekta Luca Cariminiego[2].
W 1871 Sacconiemu zostało powierzone zadanie wzniesienia probostwa i odrestaurowania XVI-wiecznego kościoła Santa Maria di Loreto przy Forum Trajana. Architekt zasłynął jednak z monumentalnego pomnika pomnika Wiktora Emanuela II, wzniesionego w Rzymie w latach 1885-1935. Gdy go ukończono architekt już nie żył. Ważnymi jego dziełami były też Kaplica Ekspiacyjna w Monzy, ukończona pośmiertnie w 1910 oraz prace restauracyjne w bazylice w Loreto.
W latach 1884–1902 Sacconi był posłem do Izby Deputowanych.
Ważniejsze dzieła
Przypisy
