Giulio Maceratini
Maceratini w 1987
|
Data i miejsce urodzenia
|
13 lutego 1938 Rzym
|
Data i miejsce śmierci
|
25 lipca 2020 Rzym
|
Zawód, zajęcie
|
polityk, prawnik, działacz partyjny
|
Stanowisko
|
poseł do Izby Deputowanych (1983–1994, 2001–2006), poseł do Parlamentu Europejskiego (1988), senator (1994–2001)
|
Partia
|
Włoski Ruch Społeczny, Front Narodowy, Sojusz Narodowy
|
|
Giulio Maceratini (ur. 13 lutego 1938 w Rzymie, zm. 25 lipca 2020 tamże[1]) – włoski polityk, prawnik i działacz partyjny, poseł Parlamentu Europejskiego i Izby Deputowanych oraz senator.
Życiorys
W młodości grał w juniorskiej drużynie Lazio Rzym[2]. Ukończył studia prawnicze, następnie obronił doktorat. Był uczniem Juliusa Evoli. Praktykował jako adwokat, będąc pełnomocnikiem w sprawach kasacyjnych. W latach 70. pozostawał dyrektorem Centro Nazionale Sportivo Fiamma.
W latach 60. działał w grupie Nowy Porządek; od 1960 kierował także ruchem studenckim Gioventù mediterranea. Zaangażował się w działalność Włoskiego Ruchu Społecznego, w 1969 wszedł do jego krajowego dyrektoriatu. W 1970 był krótko liderem młodzieżówki rozłamowej partii Front Narodowy, potem powrócił do MSI. Jego działalność znajdowała się pod obserwacją policji i służb specjalnych, oskarżano go m.in. o organizację obozów paramilitarnych i powiązania z ruchami terrorystycznymi[3][4][5].
Zasiadał w radzie regionu Lacjum[6]. W latach 1983–1994 zasiadał w Izbie Deputowanych IX, X i XI kadencji[7]. Jednocześnie od 6 czerwca do 1 października 1988 był posłem do Parlamentu Europejskiego (w miejsce Giorgio Almirante), przystąpił do Grupy Prawicy Europejskiej[8]. Od 1994 do 2001 pozostawał członkiem Senatu, następnie powrócił do izby niższej na okres XIV kadencji. W latach 90. należał do zwolenników przejęcia władzy w MSI przez Gianfranco Finiego, przeszedł do powstałego z przekształcenia MSI Sojuszu Narodowego (gdzie był członkiem zarządu krajowego). Jednocześnie w ramach tej ostatniej partii szefował efemerycznej podgrupie Iniziativa[9]. W latach 1994–2001 kierował też frakcjami parlamentarnymi Włoskiego Ruchu Społecznego i Sojuszu Narodowego[7]. W 2006 nie kandydował ponownie do parlamentu, ale zapowiedział ubieganie się o fotel burmistrza Rzymu[6].
Przypisy