Gemajn (niem. gemein - zwyczajny, pospolity) – żołnierz, szeregowy w wojsku polskim autoramentu cudzoziemskiego w XVII i XVIII wieku. Uzbrojeni w pikę lub muszkiet rekrutowani byli przede wszystkim wśród chłopstwa i plebsu miejskiego. Miejscem werbunku była zazwyczaj Wielkopolska i Mazowsze[1]. Odpowiednik polskiego draba i węgierskiego hajduka[2].
Przypisy
Bibliografia
- Andrzej Grabski, Stanisław Herbst i inni, Zarys dziejów wojskowości polskiej do roku 1864 T. 1. Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej. Warszawa 1966.
- Włodzimierz Kwaśniewicz: Od rycerza do wiarusa czyli słownik dawnych formacji, funkcji, instytucji i stopni wojskowych. Zielona Góra: Lubuska Oficyna Wydawnicza, 1993.
Obecne
| Szeregowi |
|
|---|
| Podoficerowie | |
podoficerowie młodsi |
|
|---|
| podoficerowie |
|
|---|
| podoficerowie starsi |
|
|---|
|
|---|
| Oficerowie | | oficerowie młodsi |
|
|---|
| oficerowie starsi |
|
|---|
| generałowie (admirałowie) |
|
|---|
|
|---|
Dawne
| W artylerii I RP |
|
|---|
| Szeregowi |
|
|---|
| Podoficerowie |
|
|---|
| Chorążowie |
|
|---|
| Oficerowie |
|
|---|