Gaius Memmius (zm. 75 p.n.e.) – rzymski polityk z I w. p.n.e., stronnik Pompejusza, kwestor w 77–75 p.n.e. w Hiszpanii.

Gajusz Memmiusz w 81 p.n.e. jako legat^[1] otrzymał od Pompejusza dowództwo na Sycylii^[2][3], gdy ten przeprawiał się do Afryki, by walczyć z Gnejuszem Domicjuszem Ahenobarbusem, zięciem Cynny. Był mężem Pompei, siostry Pompejusza^[2]. W latach 77-75 p.n.e. był kwestorem^[4] przy Pompejuszu w Hiszpanii w czasie wojny z Sertoriuszem. Jesienią 77 p.n.e. Pompejusz wysłał go z wojskiem, by zajął Nową Kartaginę (Carthago Nova), ale poniósł klęskę i został zmuszony do odwrotu^[5]. Zginął w 75 p.n.e. bitwie z Sertoriuszem i Perperną nad rzeką Turią (uchodzącą do morza koło Walencji) niedaleko Saguntu lub według innych ustaleń w okolicach rzeki Durius (obecnie Duero) w pobliżu Segontii (obecnie Sigüenza) lub Segontii Lanki (obecnie Langa de Duero)^[6][7][8][9].

Źródła

• Paweł Orozjusz: Historia przeciw poganom.
• Plutarch: Żywoty sławnych mężów. (Z żywotów równoległych). Tłumaczenie Mieczysław Brożek. Wrocław: Ossolineum, 1996. ISBN 83-04-04311-4.

Opracowania

• Tomasz Ładoń: Wojna serotoriańska (80–71 przed Chr.). Oświęcim: Napoleon V, 2019. ISBN 978-83-7889-897-9.
• Łukasz Schreiber: Sulla 138–78 p.n.e.. Zabrze - Tarnowskie Góry: Inforteditions, 2013. ISBN 978-83-64023-21-7.
• Thomas Robert Shannon Broughton: The Magistrates of the Roman Republic. T. 2. New York: American Philological Association, 1952. (ang.).