Góry Czarne – południowo-wschodni masyw górski, stanowiący część Gór Wałbrzyskich w Sudetach Środkowych. Obejmują ich wschodnią część. Najwyższy szczyt pasma to Borowa (853 m n.p.m.).
W rzeźbie terenu tworzy wyraźny wydłużony z południowego zachodu ku północnemu wschodowi grzbiet zbudowany z ryolitów, brekcji wulkanicznych wieku karbońskiego, oraz ciąg izolowanych wzniesień przeważnie o kopulastych kształtach utworzonych z gnejsów sowiogórskich. Stoki masywu założone w ryolitach mają na ogół znaczne nachylenia i w wielu miejscach są rozcięte przez doliny i rynny osuwiskowe. Góry Czarne oddzielają Kotlinę Wałbrzyska od Obniżenia Górnej Bystrzycy, a ich wysokość względna w stosunku do wspomnianych wyżej obniżeń wynosi odpowiednio: 350 i 300 m. Ze wschodniej strony Góry Czarne łączą się z Górami Sowimi, a ich umowną granicą jest przełom Bystrzycy.[1]
W skład Gór Czarnych wchodzą:
Literatura
- Słownik geografii turystycznej Sudetów; Wrocław 2005; tom 10, str. 196
- Jan Wójcik: Przemiany wybranych komponentów środowiska przyrodniczego rejonu wałbrzyskiego w latach 1975-2000, w warunkach antropopresji, ze szczególnym uwzględnieniem wpływu przemysłu. Wrocław : Instytut Geografii i Rozwoju Regionalnego Uniwersytetu Wrocławskiego, 2011 ISBN 978−83−62673−12−4
Przypisy
