Fuga (fuga dysocjacyjna, ucieczka histeryczna)^[1] – dysocjacyjne zaburzenie nerwicowe, polegające na ucieczce z dotychczasowej sytuacji, prawie zawsze nieprzyjemnej. Może objawiać się np. zmianą pracy zawodowej albo daleką podróżą. Osoby w stanie fugi mają całkowitą amnezję wsteczną (sprawiają wrażenie nieświadomych własnej przeszłości), a po powrocie do „poprzedniej tożsamości" nie potrafią przypomnieć sobie okresu fugi^[2].

Często jest spotykana w zaburzeniach osobowości, zwłaszcza typu histrionicznego^{[potrzebny przypis]}.

Nie diagnozuje się fugi dysocjacyjnej po napadzie padaczkowym.^{[potrzebny przypis]}

Zjawiskiem podobnym jest skłonność do bezcelowych wędrówek – poriomania. Nie należy do takich przypadków zaliczać włóczęgostwa czy ucieczki z miejsca przestępstwa.^{[potrzebny przypis]}

Problemy ludzi z takim zaburzeniem i ich bliskich są tematem filmu Fuga.^[3]