Front Narodowego Wyzwolenia Korsyki

Głowa Maura – symbol używany przez FLNC

Front Narodowego Wyzwolenia Korsyki (fr. Front de Libération Nationale de la Corse, kor. Fronte di Liberazione Naziunale di a Corsica, FLNC) – separatystyczna organizacja terrorystyczna z Korsyki.

Historia

Powstał w maju 1976 roku[1] z połączenia dwóch największych korsykańskich bojówek[2]. Nazwa ruchu celowo nawiązywała do algierskiego Frontu Wyzwolenia Narodowego[1].

26 maja 1976 roku terroryści zdetonowali 21 bomb w największych miastach Korsyki[2]. 22 sierpnia 1976 roku terroryści wysadzili w powietrze magazyn wina należący do francuskiego przesiedleńca z Algierii[1]. Dwa tygodnie później inne komando zdetonowało bombę w samolocie linii lotniczych Air France. Samolot znajdował się na lotnisku w Ajaccio, a bombę zdetonowano po wcześniejszej ewakuacji wszystkich pasażerów[1]. Zamachy z wiosny i lata 1976 roku dały początek kilkuset zamachom terrorystycznym zorganizowanym przez FLNC w kolejnych latach[1]. Terrorystyczna aktywność Frontu skierowana jest nie tylko przeciwko instytucjom państwa francuskiego, ale również przeciwko sektorowi turystycznemu i handlowemu[1] (należy wspomnieć, że FLNC z reguły nie atakuje ludzi[2]). Terroryści, atakując takie cele, dążyli do zaostrzenia represji na wyspie, a w konsekwencji powiększenia niechęci Korsykan do francuskiego państwa[1].

13 stycznia 1978 roku bojownicy podłożyli bombę pod instalację radarową NATO w Sari-Solenzara[2].

Zamachy FLNC miejsce miały także na terenach kontynentalnej Francji[1]. W lutym 1979 roku aktywiści przeprowadzili atak bombowy na budynek ministerstwa finansów w Paryżu[3]. W kwietniu tego samego roku zaatakowany został natomiast paryski gmach ministerstwa sprawiedliwości[3]. Zamachy z lutego i kwietnia 1979 roku nie spowodowały ofiar w ludziach, straty materialne okazały się jednak bardzo duże[3]. 6 maja 1979 roku terroryści zdetonowali 20 bomb nieopodal banków w miastach Francji kontynentalnej[2]. W 1980 roku terroryści podłożyli bombę pod ratusz w Paryżu[3].

Znaki drogowe zniszczone (zamazano nazwy miejscowości w języku francuskim) przez nacjonalistów sympatyzujących z FLNC

Po wyborze François Mitterranda na prezydenta Francji w maju 1981 roku FLNC zgodził się na zawieszenie broni. Utrzymało się ono do stycznia 1982 roku[3].

19 sierpnia 1982 roku FLNC przeprowadził skoordynowaną akcję 99 ataków na francuskie instytucje[2].

W styczniu 1983 roku administracja francuska formalnie zdelegalizowała organizację[3]. We wrześniu tego roku z rąk FLNC zginął pierwszy cywilny funkcjonariusz Jean-Pierre Massimi[4].

Na przełomie 1989 i 1990 roku doszło do rozłamu we Froncie[3], grupa podzieliła się na FLNC-Canal Habituel (Alain Orsini) i FLNC-Canal Historique (François Santini, Jean-Michel Rosi)[5][3][6]. W kolejnych latach miejsce miały następne rozłamy co doprowadziło do dalszego rozdrobnienia FLNC na frakcje[2].

W lecie 1996 roku FLNC zorganizował nieudany zamach na Dominique’a Bucchiniego będącego burmistrzem miejscowości Sartène. Bucchini znany był z wrogich FLNC poglądów[7]. Wkrótce po nieudanym zamachu w Sartène doszło do kilkunastu zamachów bombowych, w których ucierpiały głównie budynki użyteczności publicznej[7] (np. w nocy 2/3 lutego 1997 r. zdetonowano 58 bomb)[5].

W 1999 roku grupa ogłosiła zawieszenie broni, które zerwała w 2001 roku[8].

W 2016 członkowie jednego z odłamów FLNC wysłali do korsykańskiej gazety Corse Matin oświadczenie, że jakikolwiek atak terrorystyczny przeprowadzony na Korsyce przez islamskich radykałów spotka się z akcjami odwetowymi wymierzonymi w muzułmanów[2].

Reprezentacja polityczna

W przeszłości dysponował fasadową partią A Cuncolta Naziunalista[2][6].

Relacje z innymi grupami separatystycznymi

FLNC pozostaje w stanie wojny z konkurencyjną Armią Korsyki[8].

Finansowanie i wsparcie zagraniczne

Podobnie jak inne korsykańskie organizacje nacjonalistyczne, powiązany jest z działalnością czysto kryminalną, a nawet mafijną, z której to finansuje swoją działalność[6]. Front wymusza od przedsiębiorców tzw. „podatek rewolucyjny“ (haracz), członkowie grupy odpowiedzialni są też za napady rabunkowe i inne działania przestępcze[6]. Zarazem FLNC zwalczało handlarzy narkotyków i spekulantów nieruchomości[5].

W minionych latach spekulowało się na temat zaopatrywania FLNC przez reżim Mu'ammara al-Kaddafiego z Libii[2].

Liczebność

Na początku XXI wieku liczył około 600 członków[6].

Ideologia

Jest grupą nacjonalistyczną, separatystyczną i lewicującą[2][6]. Uważa rządy francuskie na wyspie za „kolonialne“, domaga się przyznania Korsyce pełnej niepodległości, powołania na wyspie „rządu ludowo-demokratycznego“, wydalenia z wyspy Francuzów, konfiskaty francuskich nieruchomości i przeprowadzenia reformy rolnej[2].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h Terroryzm w Europie Zachodniej s. 354
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l Adam Parfieniuk: Narodowy Front Wyzwolenia Korsyki. Kim są korsykańscy nacjonaliści, którzy grożą ISIS. wiadomosci.wp.pl. [dostęp 2017-09-14]. (pol.).
  3. ↑ a b c d e f g h Terroryzm w Europie Zachodniej s. 355
  4. ↑ Tomasiewicz 2000 ↓, s. 130-131.
  5. ↑ a b c Tomasiewicz 2000 ↓, s. 167.
  6. ↑ a b c d e f Terroryzm od Asasynów do Osamy bin Ladena s. 127-129
  7. ↑ a b Terroryzm w Europie Zachodniej s. 357-358
  8. ↑ a b Grzegorz Krzyżanowski: Korsyka - geneza i anatomia dążeń separatystycznych. psz.pl. [dostęp 2017-09-14]. (pol.).

Bibliografia

  • Robert M. Barnas: Terroryzm od Asasynów do Osamy bin Ladena. Wrocław: Kirke, 2001. ISBN 978-83-914970-4-3.
  • Victor Grotowicz: Terroryzm w Europie Zachodniej. Wrocław-Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000. ISBN 978-83-01-13114-2.
  • Jarosław Tomasiewicz: Terroryzm na tle przemocy politycznej (Zarys encyklopedyczny). Katowice, 2000. ISBN 83-907096-2-7.