Freccia – włoski niszczyciel z przełomu XIX i XX wieku, jedna z sześciu jednostek typu Lampo. Okręt został zwodowany 23 listopada 1899 roku w niemieckiej stoczni Schichau w Elblągu, a do służby w Regia Marina wszedł w maju 1902 roku. Podczas wojny włosko-tureckiej okręt został zniszczony 12 października 1911 roku, po wejściu na mieliznę nieopodal Trypolisu.
Projekt i budowa
„Freccia” był jednym z sześciu bliźniaczych niszczycieli, zamówionych przez marynarkę wojenną Królestwa Włoch w Cesarstwie Niemieckim[1][2]. Jednostka była szybka i silnie uzbrojona, jednak miała niezadowalającą dzielność morską[1][2].
Okręt został zaprojektowany i zbudowany w stoczni Schichau w Elblągu[1][3]. Stępkę niszczyciela położono w 1899 roku, został zwodowany 23 listopada tego roku, a do służby w Regia Marina przyjęto go 24 maja 1902 roku[1][4].
Dane taktyczno-techniczne
Okręt był niewielkim, pełnomorskim niszczycielem o długości całkowitej 62,05 metra (60 metrów między pionami), szerokości 6,5 metra i zanurzeniu 2,6 metra[1][3]. Wyporność normalna wynosiła 315 ton, a pełna 348 ton[1][2]. Okręt napędzany był przez dwie pionowe maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej projektowanej mocy 6000 KM (w praktyce maszyny osiągały mniejszą moc, pomiędzy 5230 a 5998 KM), do których parę dostarczały cztery kotły Thornycroft(inne języki)[1][4]. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 30 węzłów[1][3][a]. Okręt zabierał zapas 80 ton węgla, co zapewniało zasięg wynoszący 2000 Mm przy prędkości 12 węzłów (lub 290 Mm przy 26 węzłach)[1][2][b].
Niszczyciel był uzbrojony w pojedyncze działo dwunastofuntowe kal. 76 mm (3 cale) QF Ansaldo(inne języki) M1897 L/40[1][4]. Masa działa wynosiła 625 kg, masa naboju 5,9 kg, kąt podniesienia lufy od -10 do +42°, prędkość wylotowa pocisku 674 m/s, donośność maksymalna 9850 metrów, a szybkostrzelność 15 strz./min[7]. Oprócz tego na okręcie zainstalowano pięć pojedynczych dział sześciofuntowych kal. 57 mm Nordenfelta M1886 L/43[1][4]. Masa działa wynosiła 338 kg, masa naboju 2,73 kg, kąt podniesienia lufy od -10 do +15°, prędkość wylotowa pocisku 670 m/s, a szybkostrzelność 18 strz./min[7]. Uzbrojenie uzupełniały dwie pojedyncze wyrzutnie torped kal. 350 mm (14 cali)[1][2][c].
Załoga okrętu składała się z 5 oficerów oraz 48–56 podoficerów i marynarzy[1][4].
Służba
Niszczyciel wziął udział w wojnie włosko-tureckiej, podczas której 12 października 1911 roku wszedł na mieliznę nieopodal portu w Trypolisie i został zniszczony[1][4].
Uwagi
- ↑ Na próbach okręt osiągnął prędkość ponad 31 węzłów[4][5].
- ↑ Według The Naval Annual 1901 zapas węgla wynosił 60 ton[6].
- ↑ Niemieckie torpedy 14-calowe miały faktyczny kaliber 13,78 cala (350 mm)[8].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Roger Chesneau, Eugene Kolesnik: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905. London: 1979, s. 355.
- ↑ a b c d e Ivan Gogin: LAMPO destroyers (1900-1902). Navypedia. [dostęp 2017-09-04]. (ang.).
- ↑ a b c J. Gozdawa-Gołębiowski, T. Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: 1994, s. 617.
- ↑ a b c d e f g Aldo Fraccaroli: Italian Warships of World War I. London: 1970, s. 55.
- ↑ John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: 1990, s. 214.
- ↑ J. Leyland (red.): The Naval Annual 1901. Portsmouth: 1901, s. 381.
- ↑ a b Aldo Fraccaroli: Italian Warships of World War I. London: 1970, s. 281-282.
- ↑ Tony DiGiulian: Torpedoes of Germany. www.navweaps.com. [dostęp 2017-09-04]. (ang.).
Bibliografia
- Roger Chesneau, Eugene Kolesnik: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905. London: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 978-0-85177-133-5. (ang.). Brak numerów stron w książce
- Tony DiGiulian: Torpedoes of Germany. www.navweaps.com. [dostęp 2017-09-04]. (ang.).
- Aldo Fraccaroli: Italian Warships of World War I. London: Ian Allan Ltd., 1970. ISBN 0-7110-0105-7. Brak numerów stron w książce
- Ivan Gogin: LAMPO destroyers (1900-1902). Navypedia. [dostęp 2017-09-04]. (ang.).
- Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1. Brak numerów stron w książce
- J. Leyland (red.): The Naval Annual, 1901. Portsmouth: J. Griffin and Co., 1901. (ang.). Brak numerów stron w książce
- John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: Studio Editions, 1990. ISBN 1-85170-378-0. (ang.). Brak numerów stron w książce
