PROFILPELAJAR.COM

Dardo
	; Bliźniak „Dardo” – „Lampo” w 1901 r.
Klasa	niszczyciel
Typ	Lampo
	Historia
Stocznia	Schichau, Elbląg
Położenie stępki	17 sierpnia 1899
Wodowanie	7 lutego 1900
	Regia Marina
Wejście do służby	16 marca 1901
Wycofanie ze służby	18 marca 1920
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	normalna: 315 ton; pełna: 348 t
Długość	całkowita: 62,05 metra; 60 m między pionami
Szerokość	6,5 m
Zanurzenie	2,6 m
	Napęd
	2 maszyny parowe potrójnego rozprężania; 4 kotły; moc 5230–5998 KM; 2 śruby
Prędkość	30 węzłów
Zasięg	2000 Mm przy prędkości 12 węzłów
	Uzbrojenie
	1 działo kal. 76 mm; 5 dział kal. 57 mm (5 x I)
Wyrzutnie torpedowe	2 x 350 mm (2 x I)
Załoga	53–61

Dardo – włoski niszczyciel z przełomu XIX i XX wieku, uczestnik I wojny światowej, jedna z sześciu jednostek typu Lampo. Okręt został zwodowany 7 lutego 1900 roku w niemieckiej stoczni Schichau w Elblągu, a do służby w Regia Marina wszedł w marcu 1901 roku. Jednostka została skreślona z listy floty w marcu 1920 roku.

Projekt i budowa

„Dardo” był jednym z sześciu bliźniaczych niszczycieli, zamówionych przez marynarkę wojenną Królestwa Włoch w Cesarstwie Niemieckim^[1]^[2]. Jednostka była szybka i silnie uzbrojona, jednak miała niezadowalającą dzielność morską^[1]^[2].

Okręt został zaprojektowany i zbudowany w stoczni Schichau w Elblągu^[1]^[3]. Stępkę niszczyciela położono 17 sierpnia 1899 roku, został zwodowany 7 lutego 1900 roku, a do służby w Regia Marina przyjęto go 16 marca 1901 roku^[1]^[4].

Dane taktyczno-techniczne

Okręt był niewielkim, pełnomorskim niszczycielem o długości całkowitej 62,05 metra (60 metrów między pionami), szerokości 6,5 metra i zanurzeniu 2,6 metra^[1]^[3]. Wyporność normalna wynosiła 315 ton, a pełna 348 ton^[1]^[2]. Okręt napędzany był przez dwie pionowe maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej projektowanej mocy 6000 KM (w praktyce maszyny osiągały mniejszą moc, pomiędzy 5230 a 5998 KM), do których parę dostarczały cztery kotły Thornycroft(inne języki)^[1]^[4]. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 30 węzłów^[1]^[3]^[a]. Okręt zabierał zapas 80 ton węgla, co zapewniało zasięg wynoszący 2000 Mm przy prędkości 12 węzłów (lub 290 Mm przy 26 węzłach)^[1]^[2]^[b].

Niszczyciel był uzbrojony w pojedyncze działo dwunastofuntowe kal. 76 mm (3 cale) QF Ansaldo(inne języki) M1897 L/40^[1]^[4]. Masa działa wynosiła 625 kg, masa naboju 5,9 kg, kąt podniesienia lufy od -10 do +42°, prędkość wylotowa pocisku 674 m/s, donośność maksymalna 9850 metrów, a szybkostrzelność 15 strz./min^[7]. Oprócz tego na okręcie zainstalowano pięć pojedynczych dział sześciofuntowych kal. 57 mm Nordenfelta M1886 L/43^[1]^[4]. Masa działa wynosiła 338 kg, masa naboju 2,73 kg, kąt podniesienia lufy od -10 do +15°, prędkość wylotowa pocisku 670 m/s, a szybkostrzelność 18 strz./min^[7]. Uzbrojenie uzupełniały dwie pojedyncze wyrzutnie torped kal. 350 mm (14 cali)^[1]^[2]^[c].

Załoga okrętu składała się z 5 oficerów oraz 48–56 podoficerów i marynarzy^[1]^[4].

Służba

Po przystąpieniu Królestwa Włoch do I wojny światowej, niszczyciel przystosowano do roli stawiacza min, a na jego pokładzie można było umieścić co najmniej 12 min morskich^[1]^[4]. Jednostka służyła do 18 marca 1920 roku, kiedy została skreślona z listy floty^[1]^[4].

Uwagi

↑ Na próbach okręt osiągnął prędkość ponad 31 węzłów^[4]^[5].
↑ Według The Naval Annual 1901 zapas węgla wynosił 60 ton^[6].
↑ Niemieckie torpedy 14-calowe miały faktyczny kaliber 13,78 cala (350 mm)^[8].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o Roger Chesneau, Eugene Kolesnik: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905. London: 1979, s. 355.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Ivan Gogin: LAMPO destroyers (1900-1902). Navypedia. [dostęp 2017-09-04]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c J. Gozdawa-Gołębiowski, T. Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: 1994, s. 617.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Aldo Fraccaroli: Italian Warships of World War I. London: 1970, s. 55.
↑ John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: 1990, s. 214.
↑ J. Leyland (red.): The Naval Annual 1901. Portsmouth: 1901, s. 381.
↑ ^a ^b Aldo Fraccaroli: Italian Warships of World War I. London: 1970, s. 281-282.
↑ Tony DiGiulian: Torpedoes of Germany. www.navweaps.com. [dostęp 2017-09-04]. (ang.).

Bibliografia

Roger Chesneau, Eugene Kolesnik: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905. London: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 978-0-85177-133-5. (ang.).
Tony DiGiulian: Torpedoes of Germany. www.navweaps.com. [dostęp 2017-09-04]. (ang.).
Aldo Fraccaroli: Italian Warships of World War I. London: Ian Allan Ltd., 1970. ISBN 0-7110-0105-7.
Ivan Gogin: LAMPO destroyers (1900-1902). Navypedia. [dostęp 2017-09-04]. (ang.).
Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1.
J. Leyland (red.): The Naval Annual, 1901. Portsmouth: J. Griffin and Co., 1901. (ang.).
John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: Studio Editions, 1990. ISBN 1-85170-378-0. (ang.).