Franz Sedlacek był synem Juliusa Sedlacka, przemysłowca, założyciela fabryki maszyn chłodniczych we Wrocławiu[2][3]. W 1897 rodzina wróciła do Linzu[2][3].
Ukończył szkołę realną w Linzu (matura) w 1909[1][3]. Już jako 15-latek tworzył antysemickie rysunki[2].
W 1910 przeprowadził się do Wiednia, by studiować na Wyższej Szkole Technicznej (obecnie Uniwersytet Techniczny w Wiedniu) architekturę[1][3].
Rok później przeniósł się na wydział inżynierii chemicznej[2][3]. Pierwszą pracę wystawił w 1913 roku[3]. Podczas I wojny światowej służył w wojsku i musiał zawiesić studia[1][3]. Tytuł inżyniera uzyskał w 1919[3]. Po ukończeniu studiów pracował krótko w stacji doświadczalnej i akademii browarniczej politechniki[3], a w 1921 został kustoszem i pracownikiem naukowym wiedeńskiego Muzeum Techniki (Technisches Museum)[1][2][3]. Rok później obronił dysertację i został doktorem nauk technicznych[3]. W 1926 został awansowany na asystenta naukowego (Wissenschaftlicher Assistent)[3]. Kandydatura na docenta Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu, w zakresie chemii malarskiej, została odrzucona[3].
Zaginął 1 lutego podczas obrony twierdzy Toruń[1]. Formalnie uznano go za zmarłego dopiero w 1972[3]. Był jednak jakoby widziany w 1946 obozie jenieckim pod Ostendą[3].
Malarstwo było zajęciem pobocznym Sedlacka i nie chwalił się nim w swoim miejscu pracy[2], choć to dzięki niemu zdobył rozgłos. Prace były od 1920[3] lub 1921[1] regularnie prezentowane na wystawach Secesji Wiedeńskiej[1]. Do grona członków Secesji został przyjęty później, w 1927[1]. W 1930 jego prace wystawiało nowojorskie Museum of Modern Art (MoMA)[2][3]. W 1938 prezentowany na International Exhibition of Paintings w Pittsburghu[3].
Nie został zaliczony do sztuki zdegenerowanej (Entartete Kunst) i był regularnie wystawiany również w czasach nazistowskich[2]. W pracach nie odwoływał się jednak do ideologii[2].
Retrospektywy twórczości są wystawiane znów od lat 90. XX wieku[2].
