W 1924 ukończył studia na Wydziale Inżynieryjnym Politechniki Warszawskiej, podczas studiów (od 1921) był asystentem w Laboratorium Wytrzymałości Tworzyw. Po rocznym stypendium udzielonym przez rząd Francji został asystentem profesora Andrzeja Pszenickiego, w 1927 obronił pracę doktorską. W 1930 został adiunktem w Katedrze Budowy Mostów.
Od 1952 był członkiem korespondencyjnym, a od 1961 członkiem rzeczywistym PAN. Pozostawił po sobie liczne prace dotyczące konstrukcji metalowych, teorii sprężystości i wytrzymałości materiałów.
22 czerwca 1949 na wniosek ministra komunikacji za zasługi położone w pracy zawodowej odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[1].
Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera I-9-15/16)[2].