Franciszek Ksawery Stadnicki
Szreniawa bez Krzyża
|
| Rodzina
|
Stadniccy herbu Szreniawa bez Krzyża
|
| Data śmierci
|
przed 27 grudnia 1775
|
| Ojciec
|
Jan Stadnicki
|
| Matka
|
Katarzyna z domu Pepłowska
|
| Żona
|
Jadwiga z domu Kumanowska
|
| Dzieci
|
Ignacy, Jan Tomasz, Piotr, Rozalia, Eleonora, Balbina i Salomea
|
Franciszek Ksawery Stadnicki herbu Szreniawa bez Krzyża (ur. ?, zm. przed 27 grudnia 1775) – chorąży kamieniecki w latach 1766–1775, chorąży latyczowski w latach 1765–1766, chorąży czerwonogrodzki w latach 1754–1765, podczaszy kamieniecki w 1754 roku, podstoli latyczowski w latach 1750–1754, rotmistrz królewski w 1750 roku[1], poseł na sejmy, pułkownik chorągwi pancernej w Pułku Hetmana Wielkiego Koronnego w 1760 roku[2].
Był synem Jana Stadnickiego i Katarzyny z domu Pepłowskiej. Miał rodzeństwo:
- Zofię, żonę Michała Bożeniec-Jełowickiego, łowczego łuckiego, skarbnika wołyńskiego, starosty bracławskiego
- Małgorzatę
- Teresę
- Fryderyka Stanisława
- Adama
- Aleksandra, kanonika kijowskiego, kawalera Orderu św. Stanisława
- Stanisława, kasztelana kamienieckiego, chorążego latyczowskiego, podczaszego podolskiego, stolnika podolskiego
- Mikołaja Macieja, chorążego podolskiego, kasztelana kamienieckiego, kawalera Orderu św. Stanisława.
Ożenił się z Jadwigą z domu Kumanowską, z którą miał siedmioro dzieci:
- Eleonorę, żonę Franciszka Markowskiego
- Salomeę
- Piotra, kawalera Orderu św. Stanisława
- Rozalię, późniejszą 1° voto Szumlańską, 2° voto Chrzanowską
- Balbinę, żonę Jana Lipskiego, starosty jabłonowskiego
- Jana Tomasza, podkomorzego podolskiego, kawalera Orderu św. Stanisława, podkomorzego nadwornego podolskiego, wojskiego latyczowskiego
- Ignacego, kawalera Orderu św. Stanisława, stolnika podolskiego, wojskiego latyczowskiego.
Franciszek Stadnicki był związany z wojskiem. Już przed sierpniem 1747 roku był porucznikiem chorągwi pancernych.
Był posłem na sejm w 1746 roku z powiatu czerwonogrodzkiego. W ciągu kolejnych kilkunastu lat działał w samorządzie szlacheckim województwa podolskiego. W 1750 roku został podstolim latyczowskim. W 1754 roku otrzymał nominację na podczaszego kamienieckiego i chorążego czerwonogrodzkiego. W 1757 roku został mianowany pułkownikiem pancernym w pułku buławy wielkiej koronnej.
W 1758 i 1761 roku był posłem na sejm z województwa podolskiego. 29 kwietnia 1761 roku zerwał sejm nadzwyczajny[3]. W okresie bezkrólewia w 1764 roku był sędzią kapturowym w powiecie czerwonogrodzkim. Uczestniczył w sejmie koronacyjnym w 1764 roku. W 1765 roku otrzymał nominację na chorążego kamienickiego. W 1775 roku był ponownie posłem na sejm.
Po śmierci został pochowany w kościele karmelitów w Kupinie.
Przypisy
- ↑ Urzędnicy podolscy XIV-XVIII wieku. Spisy. Oprac. Eugeniusz Janas, Witold Kłaczewski, Janusz Kurtyka, Anna Sochacka. Kórnik 1998, s. 232.
- ↑ Kolęda Warszawska na rok 1760, Warszawa 1760, [b.n.s].
- ↑ Manifest jaśnie wielmożnych ichmciów panów posłów na sejm extraordynaryjny warszawski dnia 27. kwietnia r. 1761. zaczęty [b.n.s]
Bibliografia
