|
Francisco de Herrera (starszy)
Francisco de Herrera, zw. El Viejo (ur. w 1576 w Sewilli, zm. w 1656 w Madrycie) – hiszpański malarz, grafik i medalier okresu baroku[1].
Od 1650 mieszkał w Madrycie. Był uczniem Francisca Pacheca i Luisa Fernandeza.
Malował obrazy religijne, sceny rodzajowe oraz portrety. Jego dzieła odznaczają się swobodnym malarskim stylem i efektowną inscenizacją.
Był nauczycielem m.in. Ignacia de Iriarte (1620–1685) oraz młodego Diega Velazqueza, który inspirował się jego portretami niewidomych grajków.
Wybrane dzieła
- Apoteoza św. Hermenegilda - 1624, 523 x 326 cm, Muzeum Sztuk Pięknych w Sewilli
- Cudowne rozmnożenie chleba i ryb - 1647, 111x 82 cm, Muzeum Goi w Castres
- Koszykarz - 165 x 128 cm, Musée Calvet, Awinion
- Ścięta głowa świętego - 51 x 65 cm, Prado, Madryt
- Ślepy dudziarz - ok. 1640, 71,5 x 92 cm, Kunsthistorisches Museum, Wiedeń
- Św. Bazyli dyktujący swoją doktrynę - 1639, 243 x 194 cm, Luwr, Paryż
- Św. Bonawentura przyjmujący habit franciszkański - 1628, 231 x 215 cm, Prado, Madryt
- Św. Józef z Dzieciątkiem Jezus - 1648, 116 x 112 cm, Museo Lázaro Galdiano, Madryt
- Św. Katarzyna ukazująca się więźniom - 1629, Bob Jones University, Greenville
- Św. Rodzina - 1636-37, 194 x 177 cm, Muzeum Sztuk Pięknych w Bilbao
- Zesłanie Ducha Świętego - 1617, Museo del Greco, Toledo
Przypisy
Bibliografia
|
|
