Francesca Neri

Francesca Neri
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

10 lutego 1964
Trydent

Zawód

aktorka, producentka filmowa

Współmałżonek

Claudio Amendola
(od 2010; syn Rocco)

Lata aktywności

od 1986

Francesca Neri (ur. 10 lutego 1964 w Trydencie) – włoska aktorka i producentka filmowa.

Życiorys

Wczesne lata

Urodziła się i dorastała w Trydencie jako córka aktorki Rosalby Neri[1] i Claudia Neriego. Jej ojciec urodził się w Pazinie w Chorwacji i był jednym z 350 tysięcy włoskich emigrantów, którzy opuścili Istrię po przyłączeniu jej do Jugosławii w 1947. Z zawodu był on rolnikiem i zoologiem, pracował także dla ministra rolnictwa Włoch[2].

Francesca w bardzo młodym wieku przeprowadziła się do Rzymu, aby studiować aktorstwo na prestiżowej uczelni filmowej Centro Sperimentale di Cinematografia[3][4].

Kariera

Debiutowała na ekranie w roli Laury w dramacie Giuseppe Piccioniego Il grande Blek (1987). Następnie wystąpiła jako Maria we włosko-szwajcarskim dramacie Bankomatt (1989) o napadzie na bank u boku Omero Antonuttiego, Bruno Ganza i Piera Paolo Capponiego[5]. W komediodramacie Luigiego Comenciniego Wesołych świąt... Szczęśliwego Nowego Roku (Buon Natale... buon anno, 1989) z Virną Lisi i Michela Serraulta zagrała młodą dziewczynę w autobusie. Stała się ikoną seksu włoskiego ekranu po zagraniu tytułowej roli Lulú, która szuka nowych wrażeń w perwersyjnym i niebezpiecznym podziemiu seksualnym w Madrycie w dramacie erotycznym Bigasa Luny Wieki Lulù (Las edades de Lulú, 1990)[6] z udziałem Maríi Barranco i Javiera Bardema.

W filmie opartym na przygodach superbohatera komiksów Marvela Kapitan Ameryka (1990) w reżyserii Alberta Pyuna wystąpiła jako Valentina de Santis[7]. Za rolę Cecilii, niezdecydowanej kochanki neapolitańskiego artysty w komediodramacie Massima Troisi Pensavo fosse amore invece era un calesse (1991) otrzymała nagrodę Nastro d’argento i nominację do David di Donatello[8]. Kreacja Eleny Benedetti w dramacie Pedra Almodóvara Drżące ciało (1997) przyniosła jej nagrodę Srebrnej Taśmy dla najlepszej aktorki[9]. Zagrała postać Allegry, żony inspektora Rinaldo Pazziego (Giancarlo Giannini) w dreszczowcu Ridleya Scotta Hannibal (2001). W dramacie sensacyjnym Andrew Davisa Na własną rękę (2002) została obsadzona w roli Seleny Perrini, żony kolumbijskiego terrorysty (Cliff Curtis).

Była na okładkach magazynów takich jak „Vanity Fair”, „Gioia” i „GQ”[10].

W 2002 zasiadała w jury konkursu głównego na 59. MFF w Wenecji[11].

Życie prywatne

W latach 1987–1998 była związana z producentem filmowym Domenico Proccacim[12]. 11 grudnia 2010 wyszła za mąż za aktora Claudio Amendolę. Mają syna Rocco (ur. 1999).

Przypisy

  1. ↑ Francesca Neri Biography (1964-). Film Reference. [dostęp 2022-02-28]. (ang.).
  2. ↑ Francesca Neri What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2022-02-28]. (ang.).
  3. ↑ Francesca Neri Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2022-02-28]. (ang.).
  4. ↑ Francesca Neri. Interviste Romane. [dostęp 2022-02-28]. (wł.).
  5. ↑ Francesca Neri biografia. MYmovies.it. [dostęp 2022-02-28]. (wł.).
  6. ↑ Francesca Neri Factsheet. AllMovie. [dostęp 2022-02-28]. (ang.).
  7. ↑ Francesca Neri. Rotten Tomatoes. [dostęp 2022-02-28]. (ang.).
  8. ↑ Francesca Neri Awards. FamousFix.com. [dostęp 2022-02-28]. (ang.).
  9. ↑ Francesca Neri Awards. AllMovie. [dostęp 2022-02-28]. (ang.).
  10. ↑ Francesca Neri Magazines. FamousFix.com. [dostęp 2022-02-28]. (ang.).
  11. ↑ Patrick Frater: Audiard, Felsberg, Kovacs join Venice jury. Screen Daily, 2002-08-20. [dostęp 2021-02-12]. (ang.).
  12. ↑ Francesca Neri Relationships. FamousFix.com. [dostęp 2022-02-28]. (ang.).

Linki zewnętrzne