Fluorek fenylometylosulfonylu
|
Nazewnictwo
|
|
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
fluorek fenylometanosulfonylu
|
Inne nazwy i oznaczenia
|
PMSF, fluorek benzylosulfonylu
|
|
Ogólne informacje
|
Wzór sumaryczny
|
C7H7FO2S
|
Masa molowa
|
174,19 g/mol
|
Wygląd
|
białe igły[1][2]
|
Identyfikacja
|
Numer CAS
|
329-98-6
|
PubChem
|
4784
|
SMILES
|
C1=CC=C(C=C1)CS(=O)(=O)F
|
|
InChI
|
InChI=1S/C7H7FO2S/c8-11(9,10)6-7-4-2-1-3-5-7/h1-5H,6H2
|
InChIKey
|
YBYRMVIVWMBXKQ-UHFFFAOYSA-N
|
|
|
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
|
|
Fluorek fenylometylosulfonylu (PMSF) – organiczny związek chemiczny z grupy halogenków sulfonylowych, S-fluorowa pochodna kwasu fenylometanosulfonowego (PhCH2SO3H).
Związek ten pełni rolę inhibitora głównie proteaz serynowych takich jak: trombina, trypsyna, chymotrypsyna, a także proteaz cysteinowych. Czynnik ten powoduje inhibicję nieodwracalną.
Jest rozpuszczalny w etanolu, metanolu i izopropanolu. Typowe stężenie robocze to 0,1–1,0 mM.
Przypisy