Felix Greissle

Felix Greissle
Data i miejsce urodzenia

15 listopada 1894
Wiedeń

Pochodzenie

austriackie

Data i miejsce śmierci

26 kwietnia 1982
Manhasset

Instrumenty

fortepian, wiolonczela

Gatunki

muzyka poważna, muzyka współczesna

Zawód

dyrygent, pedagog, redaktor muzyczny

Felix Greissle (ur. 15 listopada 1894 w Wiedniu, zm. 26 kwietnia 1982 w Manhasset)[1][2]austriacki dyrygent, pedagog i redaktor muzyczny; zięć Arnolda Schönberga.

Życiorys

Jako nastolatek pobierał prywatne lekcje gry na fortepianie i wiolonczeli[1][2]. Po maturze studiował malarstwo u Alfreda Rollera w Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu[2]. W czasie I wojny światowej służył w wojsku (od 1916 w randze porucznika); przez półtora roku był jeńcem wojennym we Włoszech[2].

W latach 1919–1922 studiował na Uniwersytecie Wiedeńskim muzykologię, głównie pod kierunkiem Guido Adlera, ale także u Wilhelma Fischera, Egona Wellesza i Roberta Lacha oraz kontrapunkt u Hansa Gála i harmonię u Hermanna Graedenera. Studiował tam również filozofię u Heinricha Gomperza i historię sztuki u Maxa Dvořáka[2]. Od 1920 pobierał prywatne lekcje kontrapunktu, harmonii i kompozycji u Arnolda Schönberga[1][2] i Albana Berga, a w 1921 uczęszczał na kursy dyrygentury prowadzone przez Antona Weberna[2].

Od 1921 pracował w założonym przez Schönberga Stowarzyszeniu Prywatnych Wykonań Muzycznych w Wiedniu; był tam jednym z Vortragsmeister („mistrzów prób” odpowiedzialnych za przygotowanie wykonawców do koncertów) oraz pełnił funkcje administracyjne[1][2]. W 1922 rozpoczął pracę w Universal Edition jako kopista, redaktor i korektor[2]. Równocześnie w latach 1924–1937 był dyrygentem Kantatenvereinigung Opery Wiedeńskiej dając wiele prawykonań utworów Schönberga, m.in. Kwintet na instrumenty dęte drewniane, op. 26 (1924) i Friede auf Erden op. 13. Był także autorem aranżacji i re-instrumentacji dzieł Schönberga, w tym Fünf Orchesterstücke op. 16[1][2][3].

Po anschlussie w 1938 wyemigrował do Stanów Zjednoczonych i osiedlił się w Nowym Jorku. W latach 1938–1946 był redaktorem w wydawnictwie muzycznym G. Schirmer i równocześnie od 1943 dyrektorem Serious Music Publications. W 1946 został redaktorem naczelnym wydawnictwa Edward B. Marks Music Company. Pracował też jako konsultant w Theodore Presser Company i University Society w New Jersey[1][2][4].

Działał również jako pedagog. Wykładał teorię muzyki i dyrygenturę zarówno prywatnie, jak i na Uniwersytecie Columbia, Philadelphia Academy of Music(inne języki) i The New School, a także w centrum kultury 92nd Street Y(inne języki) na Manhattanie[1][2][4] oraz w Instytucie Schönberga na Uniwersytecie Południowej Kalifornii i w Internationale Schönberg-Gesellschaft w Wiedniu[2]. Przez kilka lat był także prezesem nowojorskiego oddziału Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki Współczesnej (ISCM)[2].

Życie prywatne

Pierwszą żoną Greisslego była najstarsza córka Arnolda Schönberga – Gertrude (Trudi) (1902–1947), z którą ożenił się w 1921. Para miała dwóch synów: Arnolda Rudolfa (ur. 1923) i Hermana (1925–1990). Cała rodzina w 1938 wyemigrowała do USA, w 1947 otrzymała amerykańskie obywatelstwo. Po śmierci Gertrudy Greissle ożenił się w 1949 ze śpiewaczką Jacqueline Mernick (1925–2006), z którą miał córkę Lynne (ur. 1950)[2][4].

Przypisy

  1. a b c d e f g Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji Sabine Feisst: Greissle, Felix. [w:] Oxford Music Online. Grove Music Online [on-line]. 2001-01-20. [dostęp 2020-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-21)]. via Oxford University Press. (ang.).
  2. a b c d e f g h i j k l m n o Claudia Maurer Zenck: Felix Greissle. [w:] Lexikon verfolgter Musiker und Musikerinnen der NS-Zeit (LexM) [on-line]. 2017. [dostęp 2020-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-21)]. (niem.).
  3. Felix Greissle. [w:] Universal Edition [on-line]. [dostęp 2020-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-21)]. (ang. • niem.).
  4. a b c Felix Greissle, 87, ex-editor of Marx Music Corporation. [w:] New York Times [on-line]. 1982-04-28. [dostęp 2020-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-21)]. (ang.).

Linki zewnętrzne