Od lewej: minister spraw zagranicznych Włoch Dino Grandi, minister spraw zagranicznych Polski August Zaleski, Marszałek Józef Piłsudski i ppłk Feliks Kamiński (11 czerwca 1930)
Urodził się 17 kwietnia 1886 w Jaworznie, w rodzinie Jana i Balbiny z Borowczyków[1]. Ukończył szkołę powszechną w Jaworznie, następnie Gimnazjum św. Anny w Krakowie. Podjął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim, początkowo na Wydziale Lekarskim, po czym przeniósł się na Wydział Filozoficzny, który ukończył w 1914.
8 stycznia 1919 został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego z dniem 15 listopada 1918 z tymczasowym zatwierdzeniem stopnia porucznika nadanego przez generała Bolesława Roję[2][3]. Najpierw pracował w Dowództwie WP w Krakowie, następnie został przydzielony do pociągu pancernego „Piłsudczyk” i Inspektoratu Artylerii w Warszawie. Służył w 2 pułku artylerii polowej Legionów, od lutego 1919 jako adiutant II Brygady Artylerii, od 6 maja 1920 dowódca I dywizjonu. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej: w walkach o Mińsk, o Borysów, nad Berezyną, w odwrocie do Warszawy i pościgu do Berezyny. Za bohaterstwo okazane w wojnie otrzymał 17 maja 1922 Krzyż Srebrny Virtuti Militari. Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku został zweryfikowany do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. Nadal służył w 2 pap Legionów w Kielcach, gdzie od 1921 był zastępcą dowódcy pułku. Od 28 maja do 9 października 1924 był odkomenderowany na kurs dowódców pułków w Toruniu[4].
Podczas przewrotu majowego kierując I dywizjonem pułku 13 maja 1926 udał się do stolicy, uczestniczył w walkach po stronie Marszałka Józefa Piłsudskiego, a 22 maja ta jednostka powróciła do Kielc bez odniesionych strat. W sierpniu 1926 został przeniesiony do kadry oficerów artylerii i przydzielony do Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisko zastępcy szefa gabinetu Ministra Spraw Wojskowych[5]. 12 kwietnia 1927 prezydent RP nadał mu stopień podpułkownika z dniem 1 stycznia 1927 i 17. lokatą w korpusie oficerów artylerii[6]. Od 26 sierpnia 1930 był oficerem sztabowym do zleceń I wiceministra Spraw Wojskowych. 12 maja 1932 został mianowany dowódcą 1 pułku artylerii przeciwlotniczej w Warszawie. Od 24 lipca 1933 pełnił równocześnie obowiązki dowódcy 11 Grupy Artylerii. Na pułkownika został awansowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 2. lokatą w korpusie oficerów artylerii[7]. Orzeczeniem komisji wojskowo-lekarskiej przy ministrze spraw wojskowych dla wojskowych zawodowych z 14 stycznia 1936 został uznany za zupełnie i trwale niezdolnego do służby wojskowej[8]. Z dniem 31 marca 1936 został przeniesiony w stan spoczynku[9].
W 1929 został prezesem Towarzystwa Przyjaciół „Miasta-Ogrodu Czerniaków”, łącząc tę funkcję z funkcją prezesa Spółdzielni Oficerskiej „Sadyba”[10]. W 1936 został przeniesiony w stan spoczynku. Wszedł w skład zarządu Polskich Zakładów Optycznych[11].
27 października 1923 ożenił się z Marią Plutyńską[13], z którą miał dwóch synów: Krzysztofa Huberta (ur. 1926) i Pawła Józefa (ur. 1928) oraz córkę Barbarę (ur. 1935).
Postanowieniem nr 112-48-07 Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 5 października 2007 został awansowany pośmiertnie na stopień generała brygady[14][15]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[16][17].
W ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia” Feliks Kamiński został uhonorowany poprzez zasadzenie Dębu Pamięci przy Szkole Podstawowej im. św. Maksymiliana Marii Kolbe w Pusznie Godowskim[25]. Ponadto został upamiętniony na tablicy pamiątkowej przy Dębie Pamięci w Jaworznie, zbiorowo honorujących dziewięć ofiar zbrodni katyńskiej[26].
9 września 2017 został patronem ulicy Jaworznie w miejsce Oskara Langego[27].
Patron 18. Zamojskiego Pułku Przeciwlotniczego w Sitańcu[28].
↑Stanisław Łoza w Czy wiesz kto to jest? z 1938 i Bogusław Szwedo w publikacji Małopolski słownik biograficzny uczestników działań niepodległościowych 1939–1956 podali, iż Feliks Kamiński został odznaczony Krzyżem Walecznych sześciokrotnie.
↑Uchwała Nr XXXI/452/2017 Rady Miejskiej w Jaworznie w sprawie zmiany nazw ulic w Jaworznie, „Dziennik Urzędowy Województwa Śląskiego”, Katowice, dnia 9 września 2017 r. poz. 4862.
Stanisław Łoza: Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 858.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
Bogusław Szwedo: Małopolski słownik biograficzny uczestników działań niepodległościowych 1939–1956. T. 11. Kraków: Barbara, 2005, s. 49–51. ISBN 83-921802-1-6.
.gif){kind=small}
.JPG)
