W latach 2012–2014 był deputowanym do Powszechnego Kongresu Narodowego z Trypolisu, natomiast od 2014 jest deputowanym do Izby Reprezentantów. Na podstawie ustaleń pokojowych z 17 grudnia 2015 pomiędzy stronami walczącymi w wojnie domowej został desygnowany na stanowisko premiera w Rządzie Jedności Narodowej[2]. 19 stycznia 2016 skład jego gabinetu został zaprezentowany i zaakceptowany przez walczące ze sobą parlamenty[3]. 25 stycznia 2016 Izba Reprezentantów wyraziła wotum nieufności wobec gabinetu as-Sarradża stosunkiem głosów 89 do 15 oraz zerwała porozumienie pokojowe z Powszechnym Kongresem Narodowym[4].
Kolejne rundy negocjacyjne pomiędzy stronami konfliktu doprowadziły do wyłonienia nowego składu gabinetu, tym razem złożonego z 18 ministrów[5]. As-Sarradż ponadto miał objąć stanowisko przewodniczącego Rady Prezydenckiej – kolegialnego organu wykonującego zadania głowy państwa[6]. 12 marca 2016 rząd został sformowany i wezwał rywalizujące parlamenty do uznania jego władzy. Pomimo obustronnego poparcia, Izba Reprezentantów i rząd Abd Allaha as-Saniego wstrzymali się od głosowania nad wotum zaufania dla nowego gabinetu. W Bengazi doszło do protestów przeciwko rządowi jedności narodowej[7]. 17 marca 2016 premier zapowiedział przeniesienie siedziby nowego rządu z Tunisu do Trypolisu[8]. 30 marca 2016 rząd as-Sarradża powrócił do stolicy Libii[9].
5 kwietnia 2016 samozwańczy rząd Chalify al-Ghuwajla, lojalny wobec Powszechnego Kongresu Narodowego podjął decyzję o samorozwiązaniu i przekazaniu nowemu gabinetowi pełni władzy[10]. Jednocześnie nielegalny parlament rozwiązano, co umocniło pozycję premiera i otworzyło drogę do realizacji planu pokojowego zaproponowanego przez ONZ[11].
W następstwie uprzedniej rezygnacji as-Sarradża, 5 lutego 2021 Abd al-Hamid ad-Dubajba został desygnowany do objęcia stanowiska premiera, natomiast Muhammad al-Manfi do objęcia stanowiska przewodniczącego Rady Prezydenckiej[12]. As-Sarradż zakończył pełnienie funkcji przewodniczącego Rady Prezydenckiej 10 marca, a funkcji premiera 15 marca[13].
Przypisy
↑Przewodniczący Izby Reprezentantów wykonujący obowiązki głowy państwa