Łacińskie utwory z tego gatunku zachowywały zazwyczaj postacie bohaterów i zarys fabuły greckiego pierwowzoru, ale charakteryzowały się dostosowaniem świata przedstawionego do realiów Rzymu. W warstwie językowej rzymscy dramaturdzy stosowali gry słów typowe dla łaciny w miejsce figur właściwych grece[3]. W niektórych przypadkach jedna sztuka rzymska oparta była na wątkach z dwóch dramatów greckich[1].