European Council of Skeptical Organisations (ECSO) to organizacja parasolowa dla organizacji sceptyków naukowych w Europie.
Cele
Założona 25 września 1994 roku ECSO ma na celu koordynowanie działalności europejskich organizacji i osób fizycznych zajmujących się krytycznym badaniem pseudonaukowych twierdzeń i rzekomych obserwacji zjawiska paranormalnymi i prezentowaniem wyników tych badań szerokiej publiczności. Ma też na celu kontynuowanie serii europejskich kongresów, których początki sięgają przed założeniem ECSO[2], oraz wspiera odbywający się co 2 lata kongres i sympozjum.
Statut ECSO deklaruje, że organizacja dąży
1) aby chronić społeczeństwo przed szerzeniem twierdzeń i terapii, które nie zostały poddane krytycznej weryfikacji i, w konsekwencji, mogą stanowić dla nich zagrożenie.
2) aby badać przy pomocy kontrolowanych testów i eksperymentów nadzwyczajne twierdzenia, które są na obrzeżach lub po zaprzeczają aktualnej wiedzy naukowej. W szczególności dotyczy to zjawisk powszechnie określanych „paranormalnymi” lub „pseudonaukowymi”. Jednakże żadne twierdzenia, wyjaśnienia lub teorię nie powinny zostać odrzucone przed obiektywną oceną.
3) do promowania polityki publicznej, opartej na dobrej praktyce w dziedzinie nauki i medycyny[3].
Sygnatariusze statutu to: Amardeo Sarma (GWUP), Michael Howgate (UK Skeptics), Miguel Angel Sabadell (ARP), Paul Kurtz (CSICOP), Tim Trachet (SKEPP), Arlette Fougnies (Comité Para) and Cornelis de Jager (Stichting Skepsis).
Struktura
Rada dyrektorów
Cornelis de Jäger jako pierwszy pełnił funkcję przewodniczącego do roku 2001, następnie funkcję tę pełnił Amardeo Sarma (2001–2013)[4], który to został zastąpiony przez Gábora Hraskó. Od września 2017 roku rada ECSO jest następująca[1][5]:
Ponadto Committee for Skeptical Inquiry (CSI, wcześniej CSICOP), którego założyciel i wieloletni prezes Paul Kurtz brał aktywny udział w tworzeniu ECSO, a także izraelski Israel Skeptics Society, są stowarzyszonymi członkami ECSO.
Europejskie Kongresy Sceptyków (European Skeptics Congress – ESC) odbywają się od 1989 roku. Biorą w nim udział organizacje sceptyków z wielu krajów Europy. Konferencje często odbywają się we wrześniu i mogą trwać od dwóch do czterech dni. ECSO została założona podczas 6 kongresu 25 września 1994 roku w Ostendzie (Belgia). Od momentu powstania ECSO koordynuje organizację nowych kongresów, które odbywają się (średnio) co drugi rok i za każdym razem gospodarzem jest inna organizacja członkowska. Lista Europejskich Kongresów Sceptyków[13]:
Przewodniczący ECSO, Gábor Hraskó, powiedział w wywiadzie z 2015 roku[26], że pierwszymi celami ECSO było sprawdzenie, kto jest aktywnym liderem w różnych europejskich organizacjach. Niektóre organizacje przestały istnieć, inne są wciąż aktywne, ale z innymi przewodniczącymi. Ważne jest, by stworzyć sieć kontaktów. Podczas konferencji w Londynie w 2015 Hraskó nauczył się wiele od brytyjskich organizacji, które działają inaczej, niż kontynentalne. W Wielkiej Brytanii poszczególne organizacje są od siebie niezależne, ale potrafią działać wspólnie nad dużymi konferencjami i projektami. Powiedział, że konferencja w 2017 roku będzie, ma nadzieje, zorganizowana przez polskich i czeskich sceptyków. Przyznał, że czeska organizacja zniknęła na jakiś czas, ale ma nadzieje, że się zreorganizowali i razem z polskimi sceptykami sformalizują plany na konferencję w 2017 roku. Udało się i Klub Sceptyków Polskich razem z czeskim Sisyfos zorganizowali 17 Europejski Kongres Sceptyków we Wrocławiu[25]. Na początku odmówiono im dostępu do planowanego miejsca zorganizowania kongresu z przyczyn religijnych[27], dlatego zmieniono miejsce na Wydział Prawa, Administracji i Ekonomii Uniwersytetu Wrocławskiego[25]
Catherine de Jong stwierdziła w wywiadzie, że organizacja nadzorująca wszystkie grupy sceptyków w Europie pomaga rozpowszechniać informacje, gdy propagator medycyny alternatywnej planuje serię wykładów w Europie. Podała przykład uzdrowiciela wiarą(inne języki) Petera Popoffa, o którym zawiadomił ECSO brytyjski sceptyk Michael Marshall. ECSO powiadomiło wszystkich liderów organizacji sceptyków w rejonie i mogli zaplanować, jak zająć się tym wydarzeniem[28].
↑Hans Michels. Over de frontlijn. De European Skeptics Conference 1990. „Skepter”. 3 (4), s. 30–31, 1990. Stichting Skepsis. (niderl.).
↑Marcel Hulspas. Van APE-mensen tot wijntherapie. Het derde Euroskeptics Congres. „Skepter”. 4 (4), s. 30–31, December 1991. Stichting Skepsis. (niderl.).
↑Bart Koene, Rob Nanninga. Quali prove? Het vierde EuroSkeptics congres. „Skepter”. 5 (3), s. 1–3, September 1992. Stichting Skepsis. (niderl.).
↑Stephen Poley. Bijeen in Oostende. Het zesde EuroSkeptics congres. „Skepter”. 7 (4), s. 8–10, December 1994. Stichting Skepsis. (niderl.).