Eugeniusz Piotrowski

Eugeniusz Piotrowski
kapitan artylerii kapitan artylerii
Data i miejsce urodzenia

7 lutego 1895
Hołodki

Data i miejsce śmierci

13 kwietnia 1940
Katyń

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

1 pułk artylerii ciężkiej Legionów
3 Pułk Artylerii Ciężkiej
7 Pułk Artylerii Ciężkiej
PKU Grodno
PKU Sosnowiec
23 Pułku Artylerii Lekkiej

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Pamiątkowy Jubileuszowy 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)
Krzyż Obrony Lwowa

Eugeniusz Piotrowski (ur. 7 lutego 1895 w Hołodkach, zm. 13 kwietnia[1] 1940 w Katyniu) – kapitan artylerii Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Walecznych, ofiara zbrodni katyńskiej[2].

Życiorys

Syn Antoniego i Aleksandry z Tarnawskich urodzony w Hołodkach w ówczesnym powiecie żytomierskim guberni wołyńskiej (obecnie Мирославка w rejonie berdyczowskim)[3]. Absolwent Szkoły Handlowej w Winnicy[1]. Uczestnik I wojny światowej w szeregach armii rosyjskiej[4]. Od 29 listopada 1917 do 25 lutego 1918, w stopniu chorążego, służył w baterii zapasowej I Korpusu Polskiego. Dostał się do niewoli rosyjskiej, a później niemieckiej[5].

W Wojsku Polskim od 1918. 13 stycznia 1919 został formalnie przyjęty do WP w stopniu podporucznika z „b.1,2 i 3 Korpusów Polskich i armji rosyjskiej z zatwierdzeniem posiadanego stopnia, jako warunkowego”[6] i został przydzielony do Rezerwy Oficerów[7]. Z dniem 1 grudnia 1919 został awansowany do stopnia porucznika, służył wówczas w 1 pułku artylerii ciężkiej Legionów[8]. 21 lutego 1921 został zatwierdzony w stopniu porucznika artylerii w grupie oficerów z „byłych Korpusów Wschodnich i armii rosyjskiej”[9]. W 1922 w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 462 lokatą w korpusie oficerów artylerii służył w 3 pułku artylerii ciężkiej[10]. Następnie w 7 pułku artylerii ciężkiej[11]. W sierpniu 1927 został przeniesiony do kadry oficerów artylerii z równoczesnym przeniesiem służbowym do PKU Poznań Miasto na cztery miesiące[12]. 19 marca 1928 został awansowany na stopień kapitana ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 i 9. lokatą w korpusie oficerów artylerii[13]. W kwietniu tego roku został przydzielony do PKU Grodno na stanowisko kierownika II referatu poborowego[14][15]. W grudniu 1929 został przeniesiony do PKU Sosnowiec na takie samo stanowisko[16]. W 1932 został zwolniony „z zajmowanego stanowiska i pozostawiony bez przynależności służbowej z jednoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy”[17] Okręgu Korpusu Nr V. Z dniem 28 lutego 1933 został przeniesiony w stan spoczynku[18]. W 1934 pozostawał w ewidencji PKU Płock. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[19].

W 1939 zmobilizowany do 23 pułku artylerii lekkiej[3]. Po agresji ZSRR na Polskę 17 września 1939 został wzięty do niewoli. Według stanu z kwietnia 1940 był jeńcem obozu w Kozielsku. Między 11 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD[1] – lista wywózkowa 022/2 poz 93, nr akt 183[20] z 9.04.1940[1]. Został zamordowany 13 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim[1]. Podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943 wpis w księdze czynności pod datą 07.05.1943[21]. Figuruje liście AM-204-1382 jako nierozpoznany kapitan i Komisji Technicznej PCK GARF-46-01382 – jako nierozpoznany porucznik. Przy szczątkach w mundurze kapitana znaleziono wizytówkę z nazwiskiem Wilhelm Hartmann, pastor, bilet na autobusy śląskie, różne zapisane kartki[22][23][24].

W Archiwum Robla znajduje się: kalendarzyk znaleziony przy zwłokach kapitana Józefa Trepiaka, w którym Piotrowski został wymieniony pod datą 11.04.1940 jako jeden z oficerów wywiezionych tego dnia z obozu (pakiet 0867-06).

Krewni w 1946 i 1990 poszukiwali informacji przez Biuro Informacji i Badań Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie.

Był żonaty z Eugenią z Lubańskich, miał synów Zbigniewa, Lecha i Mieczysława[3]. Mieszkał w Sosnowcu[2].

Ordery i odznaczenia

Upamiętnienie

  • Minister obrony narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie na stopnień majora. Awans zostały ogłoszone 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
  • Krzyż Kampanii Wrześniowej – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie pamiątkowe wszystkich ofiar zbrodni katyńskiej (1 stycznia 1986).

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c d e УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, s. 594.
  2. ↑ a b Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 191.
  3. ↑ a b c Kiński i inni, Katyń, Księga Cmentarna, 2000, s. 484.
  4. ↑ Wykaz oficerów 1920 ↓, s. 87.
  5. ↑ Sitkiewicz 1989 ↓, s. 304.
  6. ↑ „Dziennik Rozkazów Wojskowych” (R.2, nr 7), 23 stycznia 1919, s. 260.
  7. ↑ „Dziennik Rozkazów Wojskowych” (R. 2, nr 8), 25 stycznia 1919, s. 207.
  8. ↑ „Dziennik Personalny” (R.1, nr 25), 7 lipca 1920, s. 554.
  9. ↑ „Dziennik Personalny” (R.2, nr 10), 12 marca 1921, s. 394.
  10. ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych, Warszawa 1922, s. 209.
  11. ↑ a b Rocznik Oficerski, Warszawa 1923, s. 791, 825.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 25 sierpnia 1927 roku, s. 257.
  13. ↑ „Dziennik Personalny” (R.9, nr 6), 19 marca 1928, s. 54.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 159.
  15. ↑ Rocznik Oficerski, Warszawa 1928, s. 437, 471.
  16. ↑ „Dziennik Personalny” (R.10, nr 20), 23 grudnia 1929, s. 387.
  17. ↑ „Dziennik Personalny” (R.13, nr 12), 15 listopada 1932, s. 399.
  18. ↑ „Dziennik Personalny” (R.14, nr 7), 20 maja 1933, s. 121.
  19. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 343, 849.
  20. ↑ J. Tucholski, op cit, s. 643.
  21. ↑ Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943, s. 199.
  22. ↑ Listy katyńskie w zasobie Archiwum Państwowego w Lublinie – Archiwum Państwowe w Lublinie [online] [dostęp 2019-10-12] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-07] (pol.).
  23. ↑ The Katyn Forest Massacre : hearings before the Select Committee to Conduct an Investigation of the Facts, Evidence and Circumstances of the Katyn Forest Massacre, Eighty-second Congress, first[-second] session, on investigation of the murder of thousands of Polish officers in the Katyn Forest near Smolensk, Russia, Washington 1952, s. 131
  24. ↑ Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943, s. 204
  25. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 193.
  26. ↑ a b c Muzeum Katyńskie - Szczegóły [online], www.muzeumkatynskie.pl [dostęp 2019-10-12].
  27. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 241.

Bibliografia