Eparchia iwano-frankiwska na tle podziału administracyjnego UKP PM
Eparchia przejęła tradycje istniejącej w Galicjigreckokatolickiej eparchii stanisławowskiej. Została powołana do życia w czasie pseudosoboru lwowskiego, po „dobrowolnej” samolikwidacji struktur Kościoła greckokatolickiego w ZSRR i przejęciu wszystkich jego parafii i świątyń przez Rosyjski Kościół Prawosławny. W pierwszym etapie istnienia nosiła nazwę eparchia stanisławowska, zmienioną po nadaniu miastu Stanisławów nowej nazwy Iwano-Frankiwsk[3]. Po 1988 zdecydowana większość cerkwi przejętych wówczas przez Patriarchat Moskiewski ponownie przeszła w ręce odrodzonej Cerkwi greckokatolickiej lub do Patriarchatu Kijowskiego[3]. W końcu 1990 eparchia prowadziła jedynie siedem parafii[4]. W 2004 w skład eparchii wchodziło 28 parafii (zgrupowanych w 6 dekanatach: iwano-frankiwskim, bohorodczańskim, horodeńskim, kołomyjskim, kosowskim i rohatyńskim)[5], natomiast w 2018 r. – 36 parafii[6]. Po utworzeniu w grudniu 2018 r. Kościoła Prawosławnego Ukrainy liczba parafii w eparchii iwano-frankiwskiej Patriarchatu Moskiewskiego ponownie się zmniejszyła (w 2021 r. było ich 30)[7].
↑S. Plokhy, F. E. Sysyn: Religion and Nation in Modern Ukraine. Toronton and Edmonton: Canadian Institute of Ukrainian Studies Press, 2003, s. 122. ISBN 1-895571-36-7.
