Enif
| ε Pegasi
|
Położenie w gwiazdozbiorze
|
| Dane obserwacyjne (J2000)
|
| Gwiazdozbiór
|
Pegaz
|
| Rektascensja
|
21h 44m 11,187s[1]
|
| Deklinacja
|
+09° 52′ 30,06″[1]
|
| Paralaksa (π)
|
0,00473 ± 0,00017″[1]
|
| Odległość
|
690 ± 26 ly
211,4 ± 7,9 pc
|
| Wielkość obserwowana
|
2,38m[2]
|
| Ruch własny (RA)
|
26,92 ± 0,18 mas/rok[1]
|
| Ruch własny (DEC)
|
0,44 ± 0,12 mas/rok[1]
|
| Prędkość radialna
|
3,39 ± 0,06 km/s[1]
|
| Charakterystyka fizyczna
|
| Rodzaj gwiazdy
|
nadolbrzym
|
| Typ widmowy
|
K2 Ib–II[1]
|
| Masa
|
~10[3] M☉
|
| Promień
|
150[3] R☉
|
| Metaliczność [Fe/H]
|
−0,06[2]
|
| Wielkość absolutna
|
-4,24m[2]
|
| Jasność
|
6700 L☉[3]
|
| Temperatura
|
4460 K[3]
|
| Charakterystyka orbitalna
|
| Krąży wokół
|
Centrum Galaktyki
|
| Półoś wielka
|
8526[2] pc
|
| Mimośród
|
0,1481[2]
|
| Alternatywne oznaczenia
|
|
|
Enif (Epsilon Pegasi, ε Peg) – najjaśniejsza gwiazda w gwiazdozbiorze Pegaza, oddalona od Słońca o ok. 690 lat świetlnych.
Nazwa
Tradycyjna nazwa gwiazdy, Enif, wywodzi się od arabskiego أنف anf, co oznacza „nos” Pegaza i odnosi się do jej położenia w wyobrażonej figurze skrzydlatego konia[3][4]. Międzynarodowa Unia Astronomiczna w 2016 formalnie zatwierdziła użycie nazwy Enif dla określenia tej gwiazdy[5].
Charakterystyka obserwacyjna
Od czasu ustalenia współczesnych granic konstelacji, kiedy przypisano gwiazdę Alpheratz do Gwiazdozbioru Andromedy, Enif jest najjaśniejszą gwiazdą Pegaza[3]. Jego obserwowana wielkość gwiazdowa to 2,38m, zaś wielkość absolutna jest równa −4,24m[2].
Epsilon Pegasi ma dwie optyczne towarzyszki. Składnik B jest odległy o 83,2 sekundy kątowej od nadolbrzyma (pomiar z 2013 r.) i ma jasność wizualną 12,80m, składnik C jest odległy o 144,6″ (pomiar z 2016 r.) i ma jasność 8,74m[6]. Obie te gwiazdy znacznie różnią się ruchem własnym od Enifa[1][7][8].
Charakterystyka fizyczna
Epsilon Pegasi jest nadolbrzymem (lub jasnym olbrzymem[1]) należącym do typu widmowego K2. Temperatura tej gwiazdy to 4460 K, a jej jasność jest 6700 razy większa od słonecznej. Średnica tej gwiazdy jest 150 razy większa od słonecznej, masa zaś jest około dziesięciokrotnie większa niż masa Słońca. Z tak dużą masą gwiazda może eksplodować jako supernowa bądź zakończyć życie jako masywny biały karzeł[3].
Enif leży w podobnej odległości od Słońca co położone niedaleko na niebie Sadalmelik i Sadalsuud, i mógł powstać wraz z nimi w jednym obłoku molekularnym około 15 milionów lat temu. W 1972 roku zaobserwowano potężny, dziesięciominutowy rozbłysk Epsilon Pegasi, który pięciokrotnie zwiększył jego obserwowaną jasność (gwiazda stała się tak jasna jak Altair). Zjawiska takie są bardzo rzadkie i ich mechanizm nie jest znany[3].
Zobacz też
Przypisy
