Święta
Emma z Gurk

Data i miejsce urodzenia	ok. 980 Karyntia
Data i miejsce śmierci	27 lub 29 czerwca 1045 Gurk
Czczona przez	Kościół katolicki
Beatyfikacja	1287 przez Honoriusza IV
Kanonizacja	5 stycznia 1938 Rzym przez Piusa XI
Wspomnienie	27 (Niemcy, Słowenia) i 29 czerwca
Patronka	diecezji Gurk, przywoływana w czasie ciąży oraz chorób oczu
Multimedia w Wikimedia Commons

Emma z Gurk, niem. Hemma von Gurk (ur. ok. 980 w Karyntii w Austrii, zm. 27 lub 29 czerwca 1045 w Gurk) – założycielka domów zakonnych w Austrii, święta Kościoła katolickiego.

Emma była córką Engelberta Peilensteina związanego z Ludolfingami, czyli tym samym z Henrykiem II późniejszym Królem Niemiec. Emma wcześnie wyszła za mąż za hrabiego Wilhelma Friesach z którym miała dwóch synów. Hrabia Wilhelm był właścicielem kopalni złota i srebra w Friesach i Zeltschach w jednej z nich zginęli dwaj synowie Emmy i Wilhelma (Wilhelm i Hartwig) podczas buntu robotników, który powstał na skutek wcześniej wykonanego wyroku śmierci, podpisanego przez Wilhelma na jednym z robotników. Hrabia Wilhelm wyruszył ze swoim wojskiem w odwecie za śmierć synów, aby stłumić zbuntowanych robotników. Po pokonaniu robotników, skazał na śmierć (dzięki zabiegom Emmy) tylko przywódców, a sam wyruszył w szatach pokutnych do Rzymu, gdzie w drodze powrotnej zmarł.

Powołanie

Po tych wydarzeniach Emma postanowiła na zawsze oddać się Bogu. Zbudowała na cześć Matki Boskiej Bolesnej w dolinie Gurk żeński klasztor benedyktynek dla 70 zakonnic, a obok zbudowała drugi klasztor dla 20 mnichów na potrzeby odprawiania mszy świętych. Resztę swoich pieniędzy przeznaczyła na ufundowanie wielu kościołów, a sama wstąpiła do ufundowanego przez siebie klasztoru w Gurk, gdzie przeżyła jeszcze trzy lata na modlitwie.

Po śmierci przypisywano jej wiele uzdrowień, przybywało wiele pielgrzymek do grobu. W 1174 roku jej szczątki zostały przeniesione do nowej krypty (powstałej w XII wieku) w Gurk, gdzie relikwie przechowywane są do dnia dzisiejszego.

W 1988 roku przy jej krypcie modlił się Jan Paweł II oraz odprawił w katedrze Mszę Świętą, w której uczestniczyło 80 000 wiernych^[1].

Beatyfikacja i kanonizacja

Emma z Gurk została beatyfikowana na początku 1287 roku, przez Honoriusza IV^{[potrzebny przypis]}.

Jej proces kanonizacyjny rozpoczął się w 1466 roku, ale dopiero 5 stycznia 1938 została kanonizowana przez papieża Piusa XI^[2].

Patronat

Emma z Gurk przywoływana jest w trudnych chwilach, głównie w czasie ciąży i w chorobach oczu. Jest patronką diecezji Gurk.

Dzień obchodów

Wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 29 czerwca^[3][4], natomiast w Niemczech i Słowenii – 27 czerwca^[5].

• kult świętych
• modlitwa za wstawiennictwem świętego
• święci i błogosławieni Kościoła katolickiego

• św. EMMA z GURK. 2009. [dostęp 2010-04-02]. (pol.).
• Żywot świętej Emmy, wdowy. [dostęp 2010-04-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (27 marca 2010)]. (pol.).
• Anton Fritz: Das große Hemma-Buch. Hemma von Friesach-Zeltschach, Markgräfin im Sanntal - Stifterin von Gurk und Admont. Klagenfurt, 1980.
• Irene Maria Prenner-Walzl: Das Leben der Heiligen Hemma von Gurk und dessen künstlerische Ausdeutung im Laufe der Geschichte. (Diplomarbeit) Universität Graz, 1987.
• Josef Till: Hemmas Welt. Hemma von Gurk - ein Frauenschicksal im Mittelalter. Hermagoras/Mohorjeva, Klagenfurt/Celovec, 1999. ISBN 3-85013-634-5.
• Josef Till: Auf Hemmas Spuren. Hermagoras/Mohorjeva, Klagenfurt/Celovec, 2005. ISBN 3-7086-0115-7.
• Peter Günther Tropper (Red.): Hemma von Gurk. (Ausstellungskatalog) Carinthia, Klagenfurt, 1988. ISBN 3-85378-315-5.
• Janos Végh: Die heilige Hemma. Zur Ikonographie der Votivtafel von St. Lambrecht, in: Acta Historiae Artium Academiae Scientiarum Hungaricae XXIV/1978, s. 123-131.
• Gabriele Lamberger: Hemma von Gurk. Die Heilige von Kärnten, Krain und Steiermark. Theaterstück, Saarbrücken, 1957.
• Dolores Viesèr: Hemma von Gurk. Carinthia, Klagenfurt, 1999. ISBN 3-85378-505-0.

• Święta Hemma z Gurk. kath-kirche-kaernten.at. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-12-18)]. (niem.).