W latach 80. XIX wieku wynalazła wyżymaczkę w postaci dwóch rolek zamocowanych w ramie i napędzanych korbą. W czasach prania ręcznego był to wynalazek pozwalający na dużo szybsze wysuszenie prania, oszczędzający wysiłek fizyczny. Eglin zdecydowała się sprzedać prawa do wynalazku "białej osobie zainteresowanej produkcją wynalazku" za 18 dolarów[1] w 1888[2]. W wydaniu czasopisma Woman Inventor z kwietnia 1890 uzasadniła tę decyzję tym, że białe kobiety nie kupiłyby wynalazku opatentowanego przez czarną kobietę[3]. Wynalazek przyniósł kupcowi duże zyski[1]. Co prawda podobne urządzenia były znane w Europie już w 1861, ale na rynku amerykańskim był to nowy wynalazek powstały wyłącznie w wyobraźni Ellen[4].
Po sprzedaniu praw do wyżymaczki pracowała nad kolejnym wynalazkiem, który chciała już opatentować pod własnym nazwiskiem i zaprezentować na Międzynarodowym Kongresie Kobiet Wynalazców[4]. Redaktorka pisma zaprzyjaźniła się z Ellen i próbowała pomóc jej w uzyskaniu patentu. Ellen wzięła nawet udział w przyjęciu wydanym przez PrezydentaWilliama Henry'ego Harrisona[4]. Swoje prace finansowała sama. Została urzędniczką w urzędzie statystycznym[1]. Nie ma jednak żadnych śladów czy wynalazek rzeczywiście powstał ani żadnego patentu wystawionego na jej nazwisko. Nieznane są też jej późniejsze losy.