Grób Elżbiety Tarkowskiej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach
Elżbieta Tarkowska (ur. 11 lipca 1944, zm. 3 marca 2016 w Warszawie ) – polska socjolożka . Specjalistka w zakresie socjologii ubóstwa , socjologii i antropologii czasu , francuskiej szkoły socjologicznej oraz socjologii kultury .
Życiorys
Ukończyła warszawskie Liceum im. Narcyzy Żmichowskiej [1] . W 1967 została absolwentką studiów socjologicznych na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego , w 1973 obroniła doktorat u Jerzego Szackiego w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN . Habilitowała się w 1989. W 1994 uzyskała tytuł profesora. W IFiS PAN prowadziła Zespół Badań nad Ubóstwem. Od 2007 pracowała w Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej , gdzie pełniła funkcję dyrektorki Instytutu Filozofii i Socjologii. Była członkinią Prezydium Komitetu Socjologii PAN, przewodniczącą Rady Naukowej IFiS PAN, członkinią Komitetu Nauk Etnologicznych PAN , wiceprzewodniczącą Polskiego Towarzystwa Socjologicznego . Wypromowała co najmniej trzy doktorki[2] .
Współpracowała z wieloma instytucjami i organizacjami pozarządowymi (Polska Akcja Humanitarna , Biuro Rzecznika Praw Dziecka , Biuro Rzecznika Praw Obywatelskich , Krajowy Fundusz na rzecz Dzieci , Fundacja „Wspólna Droga”, ATD Czwarty Świat i in.). Redaktorka naczelna „Kultury i Społeczeństwa” . Była autorką/współautorką lub redaktorką/współredaktorką naukową ok. 30 książek (m.in. „Zrozumieć biednego. O dawnej i obecnej biedzie w Polsce” (2000), „Przeciw biedzie. Programy, pomysły, inicjatywy” (2002), „Lata tłuste, lata chude... Spojrzenia na biedę w społecznościach lokalnych” (2002), „Biedni o sobie i swoim życiu” (2003)) oraz niemal 300 artykułów i rozdziałów w pracach zbiorowych; część z jej prac ukazała się także w językach obcych. Współtłumaczka i redaktorka polskiego wydania „Wolnej kultury” Lawrence’a Lessiga , swoje książki umieszczała w Internecie do bezpłatnego pobrania.
W latach 80. należała do Solidarności [1] . W 2010 została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi [3] .
Matka Alka Tarkowskiego [4] .
Zmarła 3 marca 2016, a jej pogrzeb odbył się 9 marca 2016 w Domu Pogrzebowym na Cmentarzu Wojskowym w Warszawie [5] (kwatera A3 tuje-1-35)[6] .
Przypisy
↑ a b Krzysztof K. Wołodźko Krzysztof K. , Po stronie ubogich [online], Gazeta Polska Codziennie, 9 marca 2016 [dostęp 2019-03-20] (pol. ) .
↑ System Wspomagania Wyboru Recenzentów [online], recenzenci.opi.org.pl [dostęp 2019-03-20] .
↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 9 września 2010 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2010 r. nr 87, poz. 1023 ).
↑ Jan J. Strycharz Jan J. , Centrum Cyfrowe Projekt: Polska – otwartość to innowacja. Cz. 1: Od fascynacji do organizacji , [w:] Seweryn S. Rudnicki (red.), Nauki społeczne a komercjalizacja wiedzy. Jak humaniści tworzą innowacje dla gospodarki i społeczeństwa , Kraków: Wyższa Szkoła Europejska im. ks. Józefa Tischnera , 2013, s. 137, ISBN 978-83-60005-34-7 [zarchiwizowane z adresu 2020-11-29] .
↑ Elżbieta Tarkowska – nekrolog . wyborcza.pl, 2016-03-05. [dostęp 2016-03-05]. (pol. ) .
↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
Bibliografia
Socjologia czasu, kultury i ubóstwa. Księga jubileuszowa dla profesor Elżbiety Tarkowskiej
Prof. Elżbieta Tarkowska na stronach IFiS PAN . ifispan.waw.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-29)].
Prof. dr hab. Elżbieta Tarkowska , [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB ) [dostęp 2012-12-04] .
Elżbieta Tarkowska: Młode pokolenie dorastające w warunkach ubóstwa a pomoc instytucji s.149-169 . irss.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-27)].
autoryzowana notka biograficzna, wywiad dla kwartalnika „Nowy Obywatel” nr 3/2012
Elżbieta Tarkowska, Czas w społeczeństwie: problemy, tradycje, kierunki badań , Wrocław 1987.
Elżbieta Tarkowska, Czas w życiu Polaków: wyniki badań, hipotezy, impresje , Warszawa 1992.
Identyfikatory zewnętrzne: