Eimeria (z łac. eimeria – ziarenko) – rodzaj pasożytów bytujących w nabłonku jelit z gromady kokcydiów należącej do sporowców (według współczesnych ustaleń taksonomicznych – do supergrupy Chromalveolata). Są to jednokomórkowe pierwotniaki, pasożyty komórek krwi lub nabłonka przewodu pokarmowego kręgowców o mniej lub bardziej owalnym kształcie. Wywołują choroby pasożytnicze zwane kokcydiozami.
Biologia pasożyta
Cykl rozwojowy Eimerii przebiega w trzech fazach:
- schizogonii – (przebiega w organizmie żywiciela) jest to rozmnażanie bezpłciowe. Sporulowane oocysty w przewodzie pokarmowym, dokładniej rzecz biorąc ścianka oocysty ulega nadtrawieniu. Efektem tego jest uwolnienie z oocysty poprzez mikropyle sporozoitów do światła jelita i dalej do komórek nabłonka jelit. Tam w wyniku wzrostu i podziału następuje przekształacenie w schizonty, które zawierają liczne merozoity. Tak powstałe merozoity wnikają do komórek nabłonka kosmków jelitowych, gdzie odbywa się następna schizogonia lub pasożyty mogą rozpocząć następną fazę – gamogonię.
- gamogonii – (przebiega w organizmie żywiciela) jest to rozmnażanie płciowe. Merozoity po wniknięciu w komórki przekształcają się w osobniki płciowe mikrogamety i makrogamety. Mikrogamety rozrywają komórki i wędrują do makrogamet. Następuje połączenie. Powstaje zygota, która otacza się grubą otoczką. Powstaje oocysta. Oocysty po rozerwaniu komórek wydostają się do światła przewodu pokarmowego i zostają wraz z kałem wydalone do środowiska zewnętrznego.
- sporogonii – przebiega w środowisku zewnętrznym. Następuje dwukrotny podział jądra i cytoplazmy oocysty. Tworzą się w niej 4 sporocysty. W każdej sporocyście dochodzi do podziału i powstają dwa sporozoity.
U poszczególnych gatunków może różnić się ilość schizogonii, liczba tworzonych merozoitów.
Niektóre gatunki
Przypisy
Bibliografia
Identyfikatory zewnętrzne:
