Eesti Laul (dosł.: Estońska piosenka) – coroczny konkurs muzyczny organizowany od 2009 roku przez estońską sieć telewizyjno-radiową Eesti Rahvusringhääling^[1]. Program ma na celu wyłonienie reprezentanta kraju w Konkursie Piosenki Eurowizji.

O wynikach każdego z koncertów decydują zarówno jurorzy, jak i telewidzowie.

Konkurs podzielony jest na dwa etapy: półfinał oraz finał^[2]. W latach 2009–2010 organizowany był jedynie koncert finału, zaś w latach 2011–2023 rozgrywane były dwa koncerty półfinałowe.

W koncercie półfinałowym bierze udział piętnaście wykonawców, spośród których do finału awans uzyskuje pięciu z nich. Do finału kwalifikuje się również pięć wykonawców wybranych przez nadawcę. Zwycięzca finału wyłaniany jest w dwuetapowym głosowaniu: w pierwszej rundzie głosy oddają jurorzy i telewidzów w stosunku głosów 50:50. Trzech wykonawców z najwyższym wynikiem przechodzi do drugiej rundy. W drugiej rundzie o wyniku decydują jedynie telewidzowie^[2].

Pierwszym zwycięzcą formatu Eesti Laul został zespół Urban Symphony z piosenką „Rändajad”, która zajęła szóste miejsce w finale 54. Konkursu Piosenki Eurowizji w 2009 roku^[6]. Tym samym grupa osiągnęła jeden z najlepszych wyników w historii startów kraju w widowisku^[7]. Drugim zwycięzcą eliminacji, który osiągnął największy sukces podczas Konkursu Piosenki Eurowizji, jest Ott Lepland, który w 2012 roku także zajął szóste miejsce, ale z utworem „Kuula” w finale 57. Konkursu Piosenki Eurowizji^[8]. Kolejnymi zwycięzcami eliminacji, którzy osiągnęli sukces, są Stig Rästa i Elina Born, którzy w 2015 roku zajęli siódme miejsce, z utworem „Goodbye to Yesterday” w finale 60. Konkursu Piosenki Eurowizji, oraz Elina Neczajewa, która w 2018 roku z utworem „La Forza” zajęła ósme miejsce w finale 63. Konkursu Piosenki Eurowizji.