Edward Seymour (ur. ok. 1500[1] - zm. 22 stycznia1552) – angielski arystokrata, książę Somerset od 1547, Lord Protektor w imieniu swego małoletniego siostrzeńca Edwarda VI w latach 1547-1549, brat królowej Jane Seymour.
Edward oznaczał się wielkim talentem wojskowym; już w 1522 otrzymał tytuł rycerski[2]. Był protegowanym kardynała Wolseya[2]. W 1532 był członkiem świty, która udała się wraz z królem Henrykiem VIII i jego ówczesną kochanką Anną Boleyn do Calais[2].
Małżeństwa
Około 1527 poślubił Catherine Fillol[4]. Z tego małżeństwa pochodziło dwóch synów:
John Seymour (ur. 1527? - zm. 1552)
Edward Seymour (ur. 1529? - zm. 1593)
Catherine prawdopodobnie miała romans z ojcem Edwarda, Johnem Seymourem[5]. Sprawa wyszła na jaw około 1530[6]. Nie ma pewnych informacji na temat jej dalszych losów, jednak przypuszcza się, że trafiła do klasztoru, gdzie przebywała wraz z synami[1]. Catherine zmarła najprawdopodobniej przed marcem 1535 a jej synowie powrócili pod opiekę ojca[6].
W marcu 1535 Edward poślubił Anne Stanhope[6]. Tuż po ślubie na jej prośbę Edward odesłał swoich synów[1].
Ze związku Anne i Edwarda narodziło się 10 dzieci[7]:
Edward Seymour (ur. 1537 - zm. 1539),
Anne Seymour (ur. 1538– zm. 1588), która w 1550 poślubiła syna Johna Dudleya,
Edward Seymour (ur. 1539 – zm. 1621), którego pierwszą żoną była Katarzyna Grey, siostra królowej Jane,
Henry Seymour (ur. 1540– zm. 1588), mąż Joan Percy
Margaret Seymour (ur. ok. 1540? - zm. ?), pisarka
Jane Seymour (ur. 1541 - zm. ok. 1561), dwórka królowej Elżbiety I,
Catherine Seymour (ur. 1544 - zm. ?)
Mary Seymour (ur. ok. 1547 - zm. ok. 1570 lub ok. 1620),
Edward/Thomas Seymour (ur. 1548– zm. 1574),
Elizabeth Seymour (ur. pomiędzy 1547 a 1552 – zm. 1602), która wyszła za mąż za Richarda Knightleya.
W 1540 Edward przyznał pierwszeństwo dziedziczenia swoim dzieciom z drugiego małżeństwa[8].
Szwagier króla
Prawdopodobnie na początku 1536 król Henryk VIII, żonaty od prawie 3 lat z Anną Boleyn, zaczął interesować się siostrą Edwarda, Jane, która była dwórką królowej[2]. Edward ujrzał w tym szansę na awans swój i swojej rodziny[2]. W marcu 1536 został powołany do służby w prywatnej komnacie króla[2]. Rodzina Seymourów była przeciwna Annie Boleyn i popierała córkę Henryka z pierwszego małżeństwa, Marię[2]. Flirt króla z Jane trwał, więc Edward i jego najbliżsi dostrzegli w tym szansę na obalenie nielubianej królowej[2]. Jane za radą rodziny odmówiła królowi zostania jego kochanką sugerując Henrykowi, że zależy jej na małżeństwie[2].
Anna Boleyn została ścięta 19 maja 1536. 11 dni później odbył się ślub Henryka z siostrą Edwarda, który dzięki temu został wyniesiony do godności para[2] i otrzymał tytuł wicehrabiego Beauchamp[9].
12 października 1537 Jane urodziła długo wyczekiwanego następcę tronu, Edwarda. Z uwagi na płeć i fakt, że pochodził bezsprzecznie z prawego łoża (dwie poprzednie małżonki króla już nie żyły) chłopiec wyprzedził swoje siostry Marię i Elżbietę w kolejce do tronu[10]. Kilka dni po narodzinach siostrzeńca Edward uzyskał tytuł hrabiego Hertford. Król został wdowcem 24 października 1537 - Jane zmarła na gorączkę połogową[10].
Lord Protektor
28 stycznia 1547 zmarł Henryk VIII. Mimo sześciu małżeństw miał tylko jednego syna zrodzonego ze związku z siostrą Edwarda, Jane. Edward kilka godzin po śmierci monarchy pojechał do zamku Hertford, by przejąć opiekę nad niespełna 10-letnim siostrzeńcem[10]. Edward przez trzy dni utrzymywał w tajemnicy fakt o śmierci króla[5]. 1 lutego 1547 Rada Regencyjna ogłosiła Edwarda jako najstarszego wuja nowego króla Lordem Protektorem, czyli regentem[10]. Henryka VIII pochowano zgodnie z jego życzeniem obok Jane[10]. Wybór miejsca pochówku miał znaczenie symboliczne - odtąd władza w kraju miała należeć do Edwarda i Thomasa Seymourów jako wujów Edwarda VI[10].
Jeszcze w lutym 1547 Edward otrzymał tytuł księcia Somerset[5].
Zarówno Edward jak i jego żona mieli dobre relacje ze starszą siostrą króla, Marią[5].
Edward był skonfliktowany z Thomasem, który zazdrościł mu władzy i wpływu na króla. Thomas został oskarżony o zdradę i skazany na śmierć. Wyrok wykonano 20 marca 1549.
Henryk VIII Tudor z żoną Jane Seymour i synem Edwardem VI. Obraz nie może przedstawiać prawdziwych scen gdyż Jane Seymour zmarła gdy Edward był niemowlęciem.
Edward swoje rządy sprawował w sposób autorytarny; stał się arogancki i wybuchowy[5]. Jeden z jego doradców, William Paget, zaczął przestrzegać księcia przed takim stylem rządzenia[5]. Edward nie posłuchał jego rad. W drugiej połowie 1549 wysłał Johna Dudleya aby stłumił rebelię w Norfolk, czego efektem była śmierć 2000 buntowników[5].
Aresztowanie i śmierć
Pod koniec września 1549 John Dudley wraz z innymi członkami Rady Regencyjnej zadecydowali o wycofaniu Edwarda Seymoura ze stanowiska lorda protektora[5]. 14 października 1549 został osadzony w Tower[5].
W kwietniu 1550 zawarł ugodę z Johnem Dudleyem, do którego po upadku Edwarda należała rzeczywista władza w państwie. Rozejm przypieczętował ślub syna Johna z najstarszą córką Edwarda, Anne[5]. Edward odzyskał wolność, jednak w październiku 1551 ponownie został osadzony w Tower. Został oskarżony o zdradę i skazany na śmierć. Wyrok wykonano 22 stycznia 1552.
Po bezpotomnej śmierci Edwarda VI w 1553 władzę w kraju objęła Maria I Tudor, która uwolniła wdowę po Edwardzie Anne Stanhope. John Dudley próbował zmienić linię sukcesji i wyniósł na tron swoją synową Jane Grey, za co z rozkazu królowej Marii został ścięty w sierpniu 1553.
Wdowa po Edwardzie wyszła ponownie za mąż i zmarła dopiero w 1587.
