Edward Stanisław Długajczyk (ur. 1939) – polski historyk, specjalizujący się w politycznych i wojskowych dziejach Górnego Śląska w XX wieku.

Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim, następnie na Uniwersytecie Śląskim uzyskał doktorat z historii w 1972 i habilitację w 1982. Pracownik Archiwum Państwowego w Katowicach, kierownik Zakładu Archiwistyki Instytutu Historii Uniwersytetu Śląskiego do 30 września 2009. Od tego momentu na emeryturze.

Z jego inicjatywy powstało czasopismo „Szkice Archiwalno-Historyczne”^[1].

• Górny Śląsk po powstaniach i plebiscycie (1977)
• Sanacja śląska 1926-1939: zarys dziejów politycznych (1983)
• Ludzie z bieruńskiego ratusza: rzecz o burmistrzach i radzie miejskiej w latach 1919–1939 (1989)
• Bieruń Stary w dokumentach archiwalnych: materiały do planu zagospodarowania przestrzennego z lat 1946–1947 (1990)
• Oblicze polityczne i własnościowe prasy polskiej w województwie śląskim 1922–1939 (1990)
• Trudne lata nadziei: Bieruń Stary 1945–1950 (1990)
• Podział Górnego Śląska w 1922 roku (1992)
• Tajny front na granicy cieszyńskiej: wywiad i dywersja w latach 1919–1939 (1993)
• Grupy Z i N : polskie przygotowania dywersji wojskowej w Niemczech w latach 1921–1925 (1997)
• Wywiad polski na Górnym Śląsku 1919–1922 (2001)
• Polska konspiracja wojskowa na Śląsku Cieszyńskim w latach 1919–1920 (2005)
• Pechowcy: księga afer szpiegowskich na Górnym Śląsku w okresie międzywojennym (2013)

• Noty o autorach, [w:] Archiwa i archiwalia górnośląskie, t. 1, Katowice 2008.
• Prof. dr hab. Edward Stanisław Długajczyk, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2008-08-08] .