B-20

Państwo	ZSRR
Rodzaj	działko automatyczne
Zasada działania	przeładowanie energią gazów prochowych
Historia
Produkcja	1944–1949
Dane techniczne
Kaliber	20 mm
Nabój	20 × 99 mm R
Masa
broni	25 kg
Inne
Prędkość pocz. pocisku	750 m/s
Szybkostrzelność teoretyczna	800 strz./min
Dane operacyjne
Platformy strzeleckie
Ła-5, Ła-7, Tu-2, Ił-2, Ił-10

B-20 (ros. Б-20 od Березин) – radzieckie automatyczne działko lotnicze, skonstruowane przez Michaiła Berezina w 1944 roku.

Przyjęte do uzbrojenia w 1945. Działko powstało jako przekonstruowanie wcześniejszego modelu karabinu UB. Działko od pierwowzoru różniło się większym kalibrem i przystosowaniem do amunicji używanej w działkach SzWAK. Wyprodukowano około 15350 sztuk działka B-20. Produkowano je w kilku odmianach. Działka zsynchronizowane posiadały oznaczenie BS, odmiana skrzydłowa KB, na obrotnicy BT, oraz o zwiększonej szybkostrzelności B-20E i BS-20.

Stanowiło uzbrojenie późniejszych serii samolotów szturmowych Ił-10 i samolotów myśliwskich Tu-1 (ANT-63P).

• Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej. Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994. ISBN 83-86028-01-7. Brak numerów stron w książce