Dywizja Pancerna Holstein (niem. Panzer-Division Holstein) – niemiecka dywizja pancerna z okresu II wojny światowej, rozbita przez wojska Armii Czerwonej i ludowego Wojska Polskiego.

Dywizję sformowano 10 lutego 1945 w Danii z części 233 Rezerwowej Dywizji Pancernej oraz oddziałów alarmowych. Była słabo wyposażona (45 czołgów) i nie spełniała wymagań etatowych dywizji pancernej. Już w lutym 1945 walczyła pod Stargardem i Kołobrzegiem. Rozbita została w czasie bitwy w rejonie Trzebiatowa przez Armię Czerwoną i ludowe Wojsko Polskie^[1][2]. Niedobitki obsadziły odcinek frontu na Odrze pod Szczecinem. 6 kwietnia 1945 została rozwiązana, jej poddziały wchłonęła 18 Dywizja Grenadierów Pancernych, natomiast sztab posłużył do sformowania Dywizji Pancernej Clausewitz.

• płk Joachim Hesse^[3]

• 44 batalion pancerny
• 139 pułk grenadierów pancernych
• 142 pułk grenadierów pancernych
• 144 pułk artylerii pancernej
• 44 pancerny batalion rozpoznawczy
• 144 batalion niszczycieli czołgów
• 144 pancerny batalion inżynieryjny
• pancerna kompania łączności
• 144 armijny batalion przeciwlotniczy
• dywizyjne oddziały zaopatrzeniowe

• Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
• Edmund Kosiarz: Wyzwolenie Polski północnej 1945. Gdynia: 1967.
• Samuel Mitcham: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska pancerne. Warszawa: 2010. ISBN 978-83-11-11725-9.
• Leksykon Wehrmachtu – Dywizja Pancerna Holstein