Od momentu ataku na ZSRR cały czas walczyła w składzie Grupy Armii Środek na środkowym odcinku frontu wschodniego; m.in. pod Orłem, Briańskiem i Orszą. Latem 1943 dywizja posiadała 72 czołgi. W listopadzie 1943 roku w rejonie Kijowa została rozbita, tracąc przy tym większość sprzętu i ludzi.
Jej resztki wycofano na tyły, a następnie 29 grudnia 1943 roku dywizję oficjalnie rozwiązano. Z jej sztabu oraz ocalałych pododdziałów tyłowych sformowano 18 Dywizję Artylerii.
Marcin Bryja: Panzerwaffe. Warszawa: Wydawnictwo Militaria, 1996. ISBN 83-86209-67-4. Brak numerów stron w książce
Chris Bishop: Niemieckie wojska pancerne w II wojnie światowej. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 2009. ISBN 978-83-11-11391-6. Brak numerów stron w książce
Dariusz Jędrzejewski, Zbigniew Lalak: Niemiecka broń pancerna 1939-1945. Warszawa: Wyd. Lampart, 1998. ISBN 83-867-7636-6. Brak numerów stron w książce
D.M. Proektor: Agresja i katastrofa. Warszawa: 1973.
Jorge Rosado, Chris Bishop: Dywizje pancerne Wehrmachtu 1939–1945. Poznań: Wydawnictwo Vesper, 2012. ISBN 978-83-7731-130-1.