Dywizja Krakowska – wielka jednostka piechoty polskiej okresu powstania styczniowego. Wchodziła w skład II Korpusu (Krakowskiego).

Siła dywizji krakowskiej wynosiła około 2500 ludzi.

• płk Apolinary Kurowski h. Nałęcz,
• mjr Ludwik Zwierzdowski h. Topór.

Dowódca mjr Julian Rosenbach

• 1 i 2 batalion piechoty (8 kompanii i 2 plutony rakietników),
• batalion kosynierów kieleckich (4 kompanie),
• batalion rezerwowy kielecki (4 kompanie i pluton rakietników).

Dowódca ppłk Bogdan

• 3 i 4 batalion piechoty (8 kompanii i 2 plutony rakietników),
• batalion kosynierów miechowskich (4 kompanie),
• batalion rezerwowy miechowski (4 kompanie i pluton rakietników).

Dowódca ppłk Karol Kalita-Rębajło

• 5 i 6 batalion piechoty (8 kompanii i 2 plutony rakietników),
• batalion kosynierów stopnickich (4 kompanie),
• batalion rezerwowy stopnicki (4 kompanie i pluton rakietników).

Dowódca mjr Andrzej Denisewicz

• 7 i 8 batalion piechoty (8 kompanii i 2 plutony rakietników),
• batalion kosynierów olkuskich (4 kompanie),
• batalion rezerwowy olkuski (4 kompanie i pluton rakietników).

Dowódca mjr Solbach

• 4 szwadrony liniowe,
• 4 szwadrony rezerwowe

Dowódca NN

• pluton dwudziałowy

• Eligiusz Kozłowski, Od Węgrowa do Opatowa 3.02.1863 - 21.02.1864 Wybrane bitwy z Powstania Styczniowego, Wydawnictwo MON, Warszawa 1962 r.
• S. Kotarski, Opatów w latach 1861-1864, Opatów 1935 r.
• Tadeusz Manteuffel (red.), Historia Polski, t.II, cz.III, Warszawa 1959 r.