Dona Flor i jej dwóch mężów (port.Dona Flor e Seus Dois Maridos) – brazylijska komedia z 1976 roku w reżyserii Bruno Barreto. Film powstał na podstawie powieści Jorge Amado pod tym samym tytułem. Akcja toczy się w latach 40. w brazylijskim stanie Bahia. W rolach głównych wystąpili: Sônia Braga, José Wilker i Mauro Mendonça.
Po swojej premierze w 1976 film odniósł największy sukces kasowy w historii kina brazylijskiego. Kinowy rekord sprzedaży został pobity dopiero 35 lat później przez film Elitarni: Ostatnie Starcie (2010) José Padilhi[1]. Dona Flor i jej dwóch mężów był nominowany do nagrody Złotego Globu i BAFTA. W 1982 r. powstał amerykański remake tego filmu pt. Kiss Me Goodbye z udziałem Sally Field, Jamesa Caana i Jeffa Bridgesa[2].
Streszczenie
Akcja filmu toczy się na początku lat 40. w Salvadorze. Poznajemy Donę Flor (Sônia Braga), uwodzicielską nauczycielkę gotowania oraz jej męża Vadinho (José Wilker), który jest niebieskim ptakiem i bywalcem miejscowych klubów. Burzliwe życie tej pary przerywa śmierć Vadinho podczas karnawału w 1943 r. Młoda wdowa wkrótce ponownie wychodzi za mąż za nieśmiałego i mało wyrazistego farmaceutę Teodoro (Mauro Mendonça). Obraca się on w kręgach miejscowej śmietanki towarzyskiej i traktuje swoją żonę jak damę, jednak jest do niczego w łóżku.
W rocznicę śmierci Vadinho, jego duch ukazuje się Donie Flor i oznajmia, że oto pojawia się na jej wezwanie. Nikt poza Flor nie widzi ducha jej zmarłego męża. Początkowo kobieta nie chce dzielić łóżka z duchem, ale po tym, jak Vadinho wyśmiewa łóżkowe wyczyny Teodoro, Flor daje się przekonać i od tej pory duch Vadinho także znajduje miejsce w małżeńskim łożu.
O filmie
Sônia Braga
Film Dona Flor i jej dwóch mężów miał swoją premierę 22 listopada 1976 r. We wszystkich stanach Brazylii, w których trafił do kin, okazał się frekwencyjnym sukcesem, a w São Paulo pobił rekord oglądalności wśród filmów krajowej produkcji. W sumie w całym kraju obejrzało go 10,7 mln widzów[3]. Krytyk filmowy Fernando Ferreira z gazety „O Globo” napisał w recenzji:
Film jest pełen zawadiackiego humoru, typowego dla Brazylijczyków, co sprawia, że odnosi wielkie sukcesy wśród widzów, tak jak książka podbiła serca czytelników.
Gwiazdą filmu była 26-letnia wówczas aktorka Sonia Braga, która za tę rolę otrzymała nominację dla najlepszego debiutu aktorskiego Brytyjskiej Akademii Filmowej (BAFTA). Rok wcześniej Braga zagrała w telenoweli na podstawie innej powieści Jorge Amado pt. Gabriela. Pisarz tak odniósł się do ekranizacji Dony Flor[3]:
Młody reżyser posiada niewątpliwy talent i wrażliwość, uchwycił to, co najważniejsze w historii Dony Flor. Uważam, że film jest piękny i głęboki, swoim poziomem sięga najlepszych dzieł kina brazylijskiego. To zwycięstwo miłości nad uprzedzeniami, zwycięstwo życia nad śmiercią.
W 2015 r. film trafił na listę 100 najlepszych brazylijskich filmów wszech czasów, opublikowaną przez Brazylijskie Stowarzyszenie Krytyków Filmowych ABRACCINE[4].
