Dick Francis
Imię i nazwisko
|
Richard Stanley Francis
|
Data i miejsce urodzenia
|
31 października 1920 Tenby, Walia
|
Data i miejsce śmierci
|
14 lutego 2010 Wielki Kajman
|
Narodowość
|
brytyjska
|
Język
|
angielski
|
Dziedzina sztuki
|
powieść kryminalna
|
Odznaczenia
|
|
Nagrody
|
- Złoty Sztylet: 1979 Na złamanie karku
- Nagrody im. Edgara Allana Poego: Najlepsza powieść, 1970 Forfeit, 1981 Whip Hand, 1996 Come to Grief
- Mystery Writers of America: 1996
- Agatha Award: Malice Domestic Award, Nagroda za całokształt twórczości, 2000
|
Strona internetowa
|
Dick Francis, właśc. Richard Stanley Francis (ur. 31 października 1920 w Tenby[1] w Pembrokeshire, zm. 14 lutego 2010 na wyspie Wielki Kajman[2]) – brytyjski dżokej i pisarz, autor powieści kryminalnych.
Życiorys
Podczas II wojny światowej był pilotem RAF-u. W 1946 rozpoczął karierę w skokach przez przeszkody w zawodach National Hunt. Wygrał ponad 350 wyścigów, w sezonie 1953–1954 dosiadając konia odnoszącego najwięcej zwycięstw. W latach 1953–1957 jeździł na koniach należących do Królowej Matki. Poważny wypadek w 1957 przerwał karierę sportową Francisa.
Pierwszą książką Dicka Francisa była autobiografia The Sport of Queens (1957). W tym samym roku został dziennikarzem sportowym, przez 16 lat pisząc korespondencje z wyścigów dla „London Sunday Express”.
W 1962 opublikował swoją pierwszą powieść – Dead Cert. Od tego czasu wydał ok. 40 powieści kryminalnych i sensacyjnych, których akcja jest na ogół związana ze światem wyścigów konnych. W Polsce wydano kilkanaście z nich.
Trzykrotnie otrzymał Edgara, nagrodę przyznawaną przez Mystery Writers of America, a w 1996 został uhonorowany Grand Master Award tego stowarzyszenia.
W wydanej w 1999 nieautoryzowanej biografii Francisa, Dick Francis: A Racing Life, pojawiła się sugestia, że rzeczywistą autorką opublikowanych przez niego powieści była jego żona Mary, zmarła w 2000. Najprawdopodobniej pisali razem, później research wykonywał ich syn, Felix, który stał się współautorem po śmierci Mary[3].
Dick Francis był odznaczony Orderem Imperium Brytyjskiego w randze Oficera (OBE) w 1983 i Komandora (CBE) w 2000
Przypisy
Linki zewnętrzne