Danuta Maria Letowt ps „Danusia”, „Wiesia” (ur. 6 czerwca 1924 (1926?) w Grodnie, zm. 27 sierpnia 1944 w Warszawie) – łączniczka i sanitariuszka kompanii batalionu „Parasol” Zgrupowania AK „Radosław”, pośmiertnie odznaczona Orderem Virtuti Militari[1].
Życiorys
Danuta Maria Letowt urodziła się 6 czerwca 1924 (1926?) w Grodnie w rodzinie lekarza wojskowego Witolda Letowt oraz jego żony Marii. Była w konspiracji w Narodowej Organizacji Wojskowej jako kurierka i kolporterka prasy. Od stycznia 1944 jako „Danusia", „Wiesia" była członkinią w Armii Krajowej[1]. Podczas powstania warszawskiego była łączniczką w drużynie w baonie „Gustaw” NOW-AK, którą dowodził jej brat Stanisław, a następnie od 3 sierpnia w III plutonie 1 kompanii Batalionu „Parasol” Zgrupowania „Radosław”[1]. Później jako sanitariuszka przeszła do IV plutonu 1 kompanii tegoż batalionu, którym dowodził plut. pchor. Janusz Brochwicz-Lewiński| „Gryf”. Brała udział m.in. w walkach o utrzymanie tzw. Pałacyku Michla znajdującym się na Woli[1]. Następnie przeszła na Stare miasto, gdzie w dniu 27 sierpnia 27 żołnierzy Batalionu „Parasol” zginęło pod gruzami Pałacu Krasińskich na Starym Mieście. Wśród zasypanych była „Danusia”[1].
Jej prochy spoczywają na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w kwaterze A-24[2].
Odznaczenia
Przypisy
- ↑ a b c d e Zawacka 2005 ↓, s. 149.
- ↑ Zawacka 2005 ↓, s. 150.
- ↑ Nadanie zostało potwierdzone Zarządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej na Uchodźstwie L. dz. 638/Og. 46, 1248/Og. 46 i 1293/Og. 46 Ogłoszonym w Dzienniku Personalnym Nr 6 z 15 sierpnia 1946 z nr. Krzyża 11693
- ↑ Zawacka 2005 ↓, s. 149-150.
Bibliografia
