|
Państwo
|
Włochy
|
Data i miejsce urodzenia
|
10 stycznia 1978 Arezzo
|
Wzrost
|
180 cm
|
Gra
|
praworęczny, oburęczny bekhend
|
Status profesjonalny
|
1995
|
Zakończenie kariery
|
aktywny
|
Trener
|
Umberto Rianna
|
Gra pojedyncza
|
Wygrane turnieje
|
1
|
Najwyżej w rankingu
|
49 (8 maja 2006)
|
Australian Open
|
2R (2006)
|
Roland Garros
|
1R (2005–2007)
|
Wimbledon
|
3R (1998, 2006)
|
US Open
|
1R (2005, 2006)
|
Gra podwójna
|
Wygrane turnieje
|
6
|
Najwyżej w rankingu
|
21 (11 czerwca 2012)
|
Australian Open
|
QF (2013)
|
Roland Garros
|
SF (2012)
|
Wimbledon
|
QF (2012)
|
US Open
|
3R (2011)
|
|
Daniele Bracciali (ur. 10 stycznia 1978 w Arezzo) – włoski tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Londynu (2012).
Kariera tenisowa
Występując jeszcze jako junior Bracciali wygrał dwa turnieje wielkoszlemowe w grze podwójnej z roku 1996: Australian Open i Wimbledon, grając za każdym razem w parze z Kanadyjczykiem Jocelynem Robichaudem.
Karierę zawodową rozpoczął w roku 1995. W grze pojedynczej wygrał jeden turniej rangi ATP World Tour, na kortach ziemnych w Casablance z 2006 roku. W finale pokonał wynikiem 6:1, 6:4 Nicolása Massú.
W grze podwójnej Włoch odniósł sześć triumfów w zawodach ATP World Tour z trzynastu rozegranych finałów.
W latach 2005–2013 reprezentował Włochy w Pucharze Davisa odnosząc 8 zwycięstw na 17 rozegranych meczów.
W 2015 roku Włoch został dożywotnio zdyskwalifikowany przez Włoską Federację Tenisa za korupcję i ustawianie spotkań[1]. Po apelacji karę zmniejszono jednak do jednego roku[2]. W 2018 roku został dożywotnio zdyskwalifikowany przez Międzynarodową Federację Tenisową z powodu ustawiania meczów i naruszenia zasad antykorupcyjnych[3].
Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był na 49. miejscu w koniec maja 2006 roku, natomiast w zestawieniu deblistów w czerwcu 2012 roku zajmował 21. pozycję.
Finały w turniejach ATP World Tour
Legenda
|
Wielki Szlem
|
Igrzyska olimpijskie
|
Tennis Masters Cup / ATP Finals
|
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000
|
ATP International Series Gold / ATP Tour 500
|
ATP International Series / ATP Tour 250
|
Gra pojedyncza (1–0)
Końcowy wynik |
Nr |
Data |
Turniej |
Nawierzchnia |
Przeciwnik |
Wynik finału
|
Zwycięzca
|
1.
|
1 maja 2006
|
Casablanca
|
Ceglana
|
Nicolás Massú
|
6:1, 6:4
|
Gra podwójna (6–7)
Końcowy wynik |
Nr |
Data |
Turniej |
Nawierzchnia |
Partner |
Przeciwnicy |
Wynik finału
|
Finalista
|
1.
|
15 lutego 2004
|
Mediolan
|
Dywanowa (hala)
|
Giorgio Galimberti
|
Jared Palmer Pavel Vízner
|
4:6, 4:6
|
Zwycięzca
|
1.
|
6 lutego 2005
|
Mediolan
|
Dywanowa (hala)
|
Giorgio Galimberti
|
Jean-François Bachelot Arnaud Clément
|
6:7(8), 7:6(6), 6:4
|
Zwycięzca
|
2.
|
1 listopada 2010
|
Petersburg
|
Twarda (hala)
|
Potito Starace
|
Rohan Bopanna Aisam-ul-Haq Qureshi
|
7:6(6), 7:6(5)
|
Finalista
|
2.
|
9 stycznia 2011
|
Ad-Dauha
|
Twarda
|
Andreas Seppi
|
Marc López Rafael Nadal
|
3:6, 6:7(4)
|
Zwycięzca
|
3.
|
19 czerwca 2011
|
's-Hertogenbosch
|
Trawiasta
|
František Čermák
|
Robert Lindstedt Horia Tecău
|
6:3, 2:6, 10–8
|
Zwycięzca
|
4.
|
6 sierpnia 2011
|
Kitzbühel
|
Ceglana
|
Santiago González
|
Franco Ferreiro André Sá
|
7:6(1), 4:6, 11–9
|
Zwycięzca
|
5.
|
25 września 2011
|
Bukareszt
|
Ceglana
|
Potito Starace
|
Julian Knowle David Marrero
|
3:6, 6:4, 10–8
|
Finalista
|
3.
|
15 kwietnia 2012
|
Casablanca
|
Ceglana
|
Fabio Fognini
|
Dustin Brown Paul Hanley
|
5:7, 3:6
|
Finalista
|
4.
|
21 października 2012
|
Moskwa
|
Twarda (hala)
|
Simone Bolelli
|
František Čermák Michal Mertiňák
|
5:7, 3:6
|
Finalista
|
5.
|
16 czerwca 2013
|
Halle
|
Trawiasta
|
Jonatan Erlich
|
Santiago González Scott Lipsky
|
2:6, 6:7(3)
|
Finalista
|
6.
|
2 sierpnia 2014
|
Kitzbühel
|
Ceglana
|
Andriej Gołubiew
|
Henri Kontinen Jarkko Nieminen
|
1:6, 4:6
|
Zwycięzca
|
6.
|
29 lipca 2018
|
Gstaad
|
Ceglana
|
Matteo Berrettini
|
Denys Mołczanow Igor Zelenay
|
7:6(2), 7:6(5)
|
Finalista
|
7.
|
4 sierpnia 2018
|
Kitzbühel
|
Ceglana
|
Federico Delbonis
|
Roman Jebavý Andrés Molteni
|
2:6, 4:6
|
Przypisy
Bibliografia