W testmeczu zadebiutował w grudniu tego samego roku przeciw Walijczykom[15]. Znalazł się również w składzie Australijczyków podczas kolejnego tournée do Ameryki Północnej w 1912 roku[2], gdzie m.in. zagrał w jedynym testmeczu z USA[16]. Łącznie w reprezentacji Australii w latach 1908–1912 rozegrał zatem dwa oficjalne spotkania międzypaństwowe zdobywając trzy punkty[17].
Powrócił następnie na studia i ukończył je w 1920 roku, po czym został grającym trenerem Cardinal[1]. W tej samej roli uczestniczył z kadrą złożoną w większości ze studentów uniwersytetów Santa Clara, Berkeley i Stanford w turnieju rugby union na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1920[21][22]. W rozegranym 5 września 1920 roku na Stadionie Olimpijskim spotkaniu amerykańska drużyna pokonała faworyzowanych Francuzów 8–0[23]. Podobnie jak osiem lat wcześniej był to jedyny mecz tych zawodów[24][25], co oznaczało zdobycie złotego medalu przez zawodników z Ameryki Północnej[26][27].
Przeciw Francuzom zagrał także 10 października 1920 roku[28], co oznaczało, że łącznie w reprezentacji Stanów Zjednoczonych w latach 1913–1920 rozegrał trzy spotkania nie zdobywając punktów[17].
Studiował następnie na University of Oxford oraz w Royal School of Mines, a w 1921 roku związał się z firmą Standard Oil, w której pozostał do emerytury[1][19]. W 1927 roku poślubił Helen Warden, z którą miał syna Daniela, po jej śmierci w 1941 roku ożenił się zaś powtórnie[1].
Do World Rugby Hall of Fame został przyjęty w 2012 roku wraz z pozostałymi amerykańskimi złotymi medalistami w rugby union[29], zaś indywidualnie w roku 2016[30][31].
