Dąb (Czelechy, Dub, Ehler, Żelechy) – polski herb szlachecki, pochodzenia czeskiego, nie posiadający zawołania^[1].

W polu czarnym^[2] dąb złoty z trzema żołędziami, dwoma liśćmi i pięcioma korzeniami w takim samym kolorze.

Klejnot: samo godło, bez korzeni.

Przyniesiony z Czech w XVI wieku^[3]. Według Szymańskiego herb ten został nadany Janowi Aichlerowi, rajcy krakowskiemu w 1541 przez cesarza Karola V, który 24 sierpnia 1542 otrzymał szlachectwo polskie^[4].

Achler, Achremowicz, Adamczewski, Adamczowski, Aichler, Ajhler, Bielkiewicz, Biskupski, Dąb, Dubieński, Dubojski, Dubowik^[5], Dubowski, Dzierżek, Dzierżko, Fabrycjusz, Głodowski, Gołaszewski, Kocorowski, Koczorowski, Korzeliński, Kozubowski, Rudnicki, Skirmunt, Szewiński, Szilsław, Szulc, Worcel, Worcell, Zdzisławski, Zelsławski.

Odmiany herbu Dąb

Jedną z odmian jest również herb Żelsławski, będący wariantem herbu Dąb z czerwonym polem, odciętym wierzchołkiem oraz dwoma żołędziami po lewej stronie i dwoma żołędziami po prawej stronie^[6][7].

Zobacz hasło Dąb w Wikisłowniku

• Dąb II

• Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1. Brak numerów stron w książce
• „Polska Akademia Umiejętności”, Archiwum Komisji Historycznej, Kraków: Komisja Historyczna Akademii Umiejętności nr 70, 1913, s. 533 .

• Herb Dąb z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla