PROFILPELAJAR.COM

Czesław Zajączkowski
	; kpt. Czesław Zajączkowski (koniec 1918)
	major piechoty
Data urodzenia	10 lipca 1893
Data śmierci	2 kwietnia 1930
	Przebieg służby
Siły zbrojne	c. i k. Armia; Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	2 Pułk Piechoty; 57 Pułk Piechoty; 5 Pułk Piechoty Legionów; Dowództwo Okręgu Generalnego „Kielce”; 38 Pułk Piechoty
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-ukraińska
	Odznaczenia

Czesław Zajączkowski^[a] (ur. 10 lipca 1893, zm. 2 kwietnia 1930) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, inwalida wojenny.

Życiorys

Urodził się 10 lipca 1893^[2]^[3]. Podczas I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich i służył w szeregach 2 pułku piechoty w składzie II Brygady^[4].

Potem w c. i k. Armii był żołnierzem 57 pułku piechoty^[4]. W tym okresie przebywał w polu na wszystkich frontach przez 36 miesięcy i był sześć razy ranny^[4]. Pod Monte Gabriele stracił lewe oko i lewą rękę^[4]. Na stopień chorążego rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 lipca 1916 w korpusie oficerów piechoty^[5]. Później został przemianowany na oficera zawodowego i awansowany na stopień nadporucznika ze starszeństwem z 1 listopada 1917 w korpusie oficerów piechoty^[6]. U kresu wojny w dniu 30 października 1918 wraz z garstką żołnierzy 57 p.p. dokonał rozbrojenia żołnierzy austriackiego 89 pułku piechoty, po czym jako pierwszy oficer pełnił służbę w krakowskim odwachu^[4].

Od końca 1918 uczestniczył w walkach wojny polsko-ukraińskiej^[4]. W tym okresie odznaczał się wielokrotnie, co potwierdzano w komunikatach i biuletynach Naczelnego Dowództwa Wojsk Polskich^[4]. Służył w 5 pułku Piechoty Legionów i jako dowódca 10 kompanii brał udział w zwycięskich walkach pod Przemyślem, Medyką, Mościskami, Gródkiem, Lwowem, Dublanami, wykazując się skutecznymi działaniami^[4]. W dniu 13 grudnia na czele 10 kompanii, plutonu saperów i Legii Oficerskiej przeprowadził wypad na Janów^[7]. Ze swoimi podkomendnymi zdobył tam 8 karabinów maszynowych i wziął do niewoli 102 jeńców^[4]. Po zwycięstwie tamże w drodze powrotnej do Lwowa razem z ppor. Urzędowskim zaatakował pod Maleczycami 30 Ukraińców^[4]. Został przez nich schwytany, ciężko raniony kolbami, po czym został odbity przez swoich żołnierzy z 10 kompanii^[4]. Po oswobodzeniu pozostał przy swojej jednostce^[4].

7 lipca 1919 został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austro-węgierskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia kapitana i zaliczony do I Rezerwy^[8]. 21 grudnia 1920 jako kapitan Sztabu Generalnego został przydzielony do Dowództwa Okręgu Generalnego „Kielce”^[9]. 1 marca 1920 ogłoszono jego przydział do DOGen. „Kielce” z Generalnego Inspektoratu Piechoty^[10]. 22 kwietnia 1921 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej^[11]. 8 maja 1921 dowódca okręgu stwierdził, że pozostaje on „w dyspozycji DOGen.”^[12] 1 czerwca 1921 był majorem SG, a jego oddziałem macierzystym był Oddział V Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych^[13]. W tym samym miesiącu został „oddany do dyspozycji” Inspektoratu Armii Nr IV w Krakowie^[14]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 447. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[15]^[16]. 8 czerwca 1922 został wcielony do 16 pułku piechoty w Tarnowie jako oddziału macierzystego^[17]. W 1923 był majorem SG w 38 pułku piechoty w Przemyślu^[16]. Z dniem 30 kwietnia 1924 został przeniesiony w stan spoczynku z powodu trwałej niezdolności do służby wojskowej stwierdzonej w drodze superrewizji^[18]. Mieszkał w Warszawie^[19]^[20].

W październiku 1924 został zatrzymany przez żandarmerię, a następnie oddany do dyspozycji urzędu śledczego^[21].

Zmarł 2 kwietnia 1930^[22]. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie^[22].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 2002 – 15 marca 1921^[23]^[24]
Krzyż Walecznych^[25]
Krzyż Obrony Lwowa^[26]
Odznaka pamiątkowa „Orlęta”^[26]
Order Korony Żelaznej 3. klasy^[26]
Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami^[27]^[26]
Srebrny Medal Waleczności 1 klasy^[27]
Srebrny Medal Waleczności 2 klasy^[27]
Krzyż Wojskowy Karola^[27]
Medal Rannych z pięcioma paskami^[26]
pruski Krzyż Żelazny II klasy^[26]
pruski Medal Waleczności^[26]

Uwagi

↑ W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Czesław II Zajączkowski” w celu odróżnienia od innego oficera o tym samym imieniu i nazwisku, a mianowicie Czesława I Zajączkowskiego (ur. 4 lutego 1886), porucznika saperów rezerwy^[1].

Przypisy

↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 236, 403, 879, 919, 1819.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1819.
↑ Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek: Czesław Zajączkowski. zolnierze-niepodleglosci.pl. [dostęp 2022-06-11].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l Bohaterowie polscy. „Nowości Illustrowane”. Nr 1, s. 6-7, 4 stycznia 1919.
↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 310.
↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 158.
↑ Kazimierz Bąbiński: Zarys historji wojennej 5-go pułku piechoty Legionów. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, s. 23, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 78 z 19 lipca 1919, poz. 2559.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 15 stycznia 1921, s. 108.
↑ Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 17 z 1 marca 1920, pkt 2.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 30 kwietnia 1921, s. 854.
↑ Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 50 z 8 maja 1921, pkt 2.
↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 8, 961.
↑ Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 72 z 1 lipca 1921, pkt 2.
↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 34.
↑ ^a ^b Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 403.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 8 czerwca 1922, s. 400.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 37 z 12 kwietnia 1924, s. 209.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1415.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 902.
↑ Nadużycia oficera inwalidy. „Polska Zbrojna”. 287, s. 8, 1924-10-19. Warszawa. .
↑ ^a ^b Lista pochowanych. Czesław Zajączkowski. um.warszawa.pl. [dostęp 2022-06-11].
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 2 kwietnia 1921, s. 607.
↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-09-13]..
↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-09-13]..
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Kolekcja ↓, s. 4.
↑ ^a ^b ^c ^d Ranglisten 1918 ↓, s. 642.

Bibliografia

Zajączkowski Czesław. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.17-1057 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-09-23].
Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1917. (niem.).
Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
Rozkazy Dowództwa Okręgu Generalnego „Kielce”. [dostęp 2022-09-13].
Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.

[2] W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Czesław II Zajączkowski” w celu odróżnienia od innego oficera o tym samym imieniu i nazwisku, a mianowicie Czesława I Zajączkowskiego (ur. 4 lutego 1886), porucznika saperów rezerwy^[1].

[CITEREFRocznik_Oficerski1923236,_403,_879,_919,_1819-1] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 236, 403, 879, 919, 1819.

[CITEREFRocznik_Oficerski19231819-3] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1819.

[ŻN-4] Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek: Czesław Zajączkowski. zolnierze-niepodleglosci.pl. [dostęp 2022-06-11].

[NI-5] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l Bohaterowie polscy. „Nowości Illustrowane”. Nr 1, s. 6-7, 4 stycznia 1919.

[CITEREFRanglisten1917310-6] Ranglisten 1917 ↓, s. 310.

[CITEREFRanglisten1918158-7] Ranglisten 1918 ↓, s. 158.

[8] Kazimierz Bąbiński: Zarys historji wojennej 5-go pułku piechoty Legionów. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, s. 23, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.

[9] Dz. Rozk. Wojsk. Nr 78 z 19 lipca 1919, poz. 2559.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_2_z_15_stycznia_1921,_s._108-10] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 15 stycznia 1921, s. 108.

[CITEREFRozkaz_DOGen._KielceNr_17_z_1_marca_1920,_pkt_2-11] Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 17 z 1 marca 1920, pkt 2.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_17_z_30_kwietnia_1921,_s._854-12] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 30 kwietnia 1921, s. 854.

[CITEREFRozkaz_DOGen._KielceNr_50_z_8_maja_1921,_pkt_2-13] Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 50 z 8 maja 1921, pkt 2.

[CITEREFSpis_oficerów19218,_961-14] Spis oficerów 1921 ↓, s. 8, 961.

[CITEREFRozkaz_DOGen._KielceNr_72_z_1_lipca_1921,_pkt_2-15] Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 72 z 1 lipca 1921, pkt 2.

[CITEREFLista_starszeństwa192234-16] Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 34.

[CITEREFRocznik_Oficerski1923403-17] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 403.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_13_z_8_czerwca_1922,_s._400-18] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 8 czerwca 1922, s. 400.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_37_z_12_kwietnia_1924,_s._209-19] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 37 z 12 kwietnia 1924, s. 209.

[CITEREFRocznik_Oficerski19241415-20] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1415.

[CITEREFRocznik_Oficerski1928902-21] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 902.

[22] Nadużycia oficera inwalidy. „Polska Zbrojna”. 287, s. 8, 1924-10-19. Warszawa. .

[UMW-23] Lista pochowanych. Czesław Zajączkowski. um.warszawa.pl. [dostęp 2022-06-11].

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_13_z_2_kwietnia_1921,_s._607-24] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 2 kwietnia 1921, s. 607.

[25] Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-09-13]..

[26] Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-09-13]..

[CITEREFKolekcjas._4-27] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Kolekcja ↓, s. 4.

[CITEREFRanglisten1918642-28] Ranglisten 1918 ↓, s. 642.

[a]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]

[27]

[1]

PROFILPELAJAR.COM

Czesław Zajączkowski (major)

Życiorys

Ordery i odznaczenia

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

Read other articles:

Luca (evangelista)

Museum Park (Miami)

Дунай

Resolusi 558 Dewan Keamanan Perserikatan Bangsa-Bangsa

Lashkar-e-Taiba

Человек прямоходящий

Marvin Andrews

Pärnu Jalgpalliklubi Vaprus

The Force is with Cristal Beer

Hunt-class minesweeper (1916)

Free and Easy (1930 film)

The President's Last Bang

Janaki Sthan

2016 World RX of Argentina

Mayasura

Musketeer

Thomas Linacre

National symbols of Italy

Brad Mehldau

Owen Township, Clinton County, Indiana