Czerwone i złote – polska komedia z 1969 roku w reżyserii Stanisława Lenartowicza. Zdjęcia kręcono w Zdunach, Siechnicach i w okolicach Wrocławia^[1].

Barbara Kaczmarkowa od lat czeka na powrót swojego męża z wojny. Nagle do miasteczka przybywa mężczyzna podający się za Ignaca. Ona go przygarnia do siebie i uznaje za swego. Powoli zyskuje sympatię wszystkich mieszkańców. Tylko ksiądz proboszcz i sierżant MO nie są przekonani.

Premiera filmu odbyła się 19 września 1969 roku w podwójnym pokazie z reportażem Singapur – miasto lwów WFD z 1968 roku^[2].

• Jadwiga Chojnacka – Barbara Kaczmarkowa
• Zdzisław Karczewski – Zenon Kaługa vel Ignac Kaczmarek
• Wiesława Niemyska(inne języki) – Bożenka, siostrzenica Kaczmarkowej
• Jerzy Block – Szłapa
• Aleksander Dzwonkowski – ksiądz Antoni
• Wiktor Grotowicz – Banasik
• Marian Jastrzębski – Lewandowski
• Janusz Kłosiński – fryzjer Mizgalski
• Zdzisław Maklakiewicz – sierżant Franciszek Knaps
• Stanisław Milski – kościelny Zapieralski
• Zdzisław Mrożewski – Jan Nepomucen Pożarski, pensjonariusz Domu dla Dorosłych w Lesznie
• Marian Wojtczak – Siekierka
• Jerzy Moes – syn kościelnego

Lubuskie Lato Filmowe w Łagowie 1970:

• Nagroda za najlepszą muzykę – Wojciech Kilar
• Nagroda dla najlepszego aktora drugoplanowego – Zdzisław Maklakiewicz

MFF w Valladolid 1971:

• Nagroda Związku Hiszpańskich Pisarzy Filmowych

• Czerwone i złote w bazie Filmweb
• Czerwone i złote w bazie filmpolski.pl
• Zdjęcia z filmu Czerwone i złote w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”