Czarostwo

Zasugerowano, aby zintegrować ten artykuł z artykułem Czarnoksięstwo. Nie opisano powodu propozycji integracji.
Zbiór podstaw materialnych uprawiania czarostwa

Czarostwo – (lub czary) to praktyka magicznych umiejętności i zdolności. Czarostwo to szeroki termin, który różni się kulturowo i społecznie, a zatem może być trudny do precyzyjnego zdefiniowania[1], dlatego międzykulturowe założenia dotyczące znaczenia lub rozumienia tego terminu należy stosować bardzo ostrożnie.

Historycznie i obecnie w większości tradycyjnych kultur na całym świecie - zwłaszcza w Afryce, afrykańskiej diasporze i społecznościach tubylczych - termin ten jest powszechnie kojarzony z tymi, którzy używają środków metafizycznych, by wyrządzić krzywdę niewinnym[2][3][4][5]. W epoce nowożytnej, głównie w zachodniej kulturze popularnej, słowo to może częściej odnosić się do łagodnych, pozytywnych lub neutralnych praktyk współczesnego pogaństwa[6][7], takich jak wróżbiarstwo lub zaklęcia[8].

Wiara w czary jest często obecna w społeczeństwach i grupach, których ramy kulturowe obejmują magiczny światopogląd[1].

W okultyzmie sztuka posługiwania się podstawami materialnymi dla dokonywania przemian magicznych.


Koncept

Pojęcie czarów i wiara w jego istnienie przetrwały przez całą zapisaną historię. Były obecne lub odgrywały centralną rolę w różnych czasach i w wielu różnych formach wśród kultur i religii na całym świecie, w tym zarówno prymitywnych, jak i wysoce zaawansowanych kultur[9] i nadal odgrywają ważną rolę w wielu współczesnych kulturach[8].

Historycznie dominująca koncepcja czarów w świecie zachodnim wywodzi się ze starotestamentowych praw przeciwko czarom i weszła do głównego nurtu, gdy wiara w czary zyskała aprobatę Kościoła we wczesnym okresie nowożytnym. Tworzy teozoficzny konflikt między dobrem a złem, w którym czary były ogólnie złem i często kojarzone były z Diabłem i kultem Diabła. Doprowadziło to do śmierci, tortur i kozłów ofiarnych (obwinianie za nieszczęście)[10][11] i wielu lat wielkoskalowych procesów czarownic i polowań na czarownice, szczególnie w protestanckiej Europie, zanim w dużej mierze zakończyło się w epoce europejskiego oświecenia. Współczesne poglądy chrześcijańskie są zróżnicowane i obejmują całą gamę poglądów, od głębokiej wiary i opozycji (szczególnie przez fundamentalistów chrześcijańskich) po niewiarę, a nawet aprobatę w niektórych kościołach. Od połowy XX wieku czary - czasem nazywane współczesnymi czarami, aby wyraźnie odróżnić je od starszych wierzeń - stały się nazwą gałęzi współczesnego pogaństwa. Jest to szczególnie praktykowane w tradycji wiccańskiej i współczesnej magii i nie jest już praktykowane w tajemnicy[12]. Zachodni główny nurt chrześcijański jest daleki od jedynego społecznego spojrzenia na czary.

Wiele kultur na całym świecie nadal stosuje powszechne praktyki i wierzenia kulturowe, które są luźno przetłumaczone na polski jako „współczesne czarostwo”, chociaż polskie tłumaczenie maskuje bardzo dużą różnorodność form, magicznych przekonań, praktyk i miejsca w ich społeczeństwach. W epoce kolonializmu wiele kultur na całym świecie było narażonych na współczesny świat zachodni poprzez kolonializm, któremu zwykle towarzyszy intensywna chrześcijańska działalność misyjna (patrz „chrystianizacja”). W tych kulturach na wierzenia związane z magią wpływały dominujące wówczas koncepcje zachodnie. Polowania na czarownice, kozły ofiarne oraz zabijanie lub unikanie podejrzanych czarownic wciąż mają miejsce w epoce nowożytnej[13]. Podejrzenia współczesnej medycyny ze względu na przekonania o chorobie wywołanej przez czary również trwają w wielu krajach do dziś.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b Jeffrey Burton Russell, Witchcraft in the Middle Ages. Ithaca, New York: Cornell University Press. pp. 4–10., ISBN 978-0-8014-0697-3.
  2. ↑ Keith (1997) Thomas, Religion and the Decline of Magic. Oxford, England: Oxford University Press. pp. 464–5. Ankarloo, Bengt and Henningsen, Gustav (1990) Early Modern European Witchcraft: Centres and Peripheries. Oxford: Oxford University Press. pp. 1, 14., ISBN 978-0-297-00220-8.
  3. ↑ Emma (2006) Wilby, Cunning Folk and Familiar Spirits. pp. 51–4.
  4. ↑ Bobette Perrone, H. Henrietta Stockel, Victoria (1993) Krueger, Medicine women, curanderas, and women doctors. University of Oklahoma Press. p. 189., ISBN 978-0-8061-2512-1 [dostęp 2010-10-08].
  5. ↑ Craig Kielburger, Marc (18 February 2008) Kielburger, "HIV in Africa: Distinguishing disease from witchcraft". Toronto Star. Toronto, Ontario, Canada: Toronto Star Newspapers Ltd.
  6. ↑ Paul Mastering Huson, Witchcraft: a Practical Guide for Witches, Warlocks, and Covens, New York: G.P. Putnams Sons, 1970.
  7. ↑ Chas S. Clifton, Her Hidden Children: The Rise of Wicca and Paganism in America, Lanham, MD: Altamira, 2006, ISBN 0-7591-0202-3.
  8. ↑ a b Ankarloo & Clark, 2001.
  9. ↑ Bengt Ankarloo, Stuart (2001) Clark, Witchcraft and Magic in Europe: Biblical and Pagan Societies. Philadelphia, Pennsylvania: University of Philadelphia Press. p. xiii., ISBN 978-0-485-89001-3, Cytat: Magic is central not only in 'primitive' societies but in 'high cultural' societies as well..
  10. ↑ Jeffrey Burton Russell, "Witchcraft", 29 czerwca 2013.
  11. ↑ Pócs 1999, pp. 9–12.
  12. ↑ Margot (1979) Adler, Drawing Down the Moon: Witches, Druids, Goddess-Worshippers, and Other Pagans in America Today. New York City: Viking Press. pp. 45–47, 84–5, 105., OCLC 515560.
  13. ↑ Jonathan (11 April 2013) Pearlman, "Papua New Guinea urged to halt witchcraft violence after latest 'sorcery' case". The Telegraph. London, England: Telegraph Media Group.

Bibliografia

  • Liber NULL: Liber NOX: Czarostwo. W: Peter J. Carroll: Psychonauta czyli Magia Chaosu w Teorii i Praktyce. Dariusz Misiuna (tłum.). Warszawa: Okultura, 62-63, seria: Corpus Hermeticum. ISBN 83-88922-10-6.