Cmentarz prawosławny w Ubrodowicach (stary)

Cmentarz prawosławny w Ubrodowicach
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Miejscowość

Ubrodowice

Typ cmentarza

wyznaniowy

Wyznanie

prawosławne

Stan cmentarza

nieczynny

Powierzchnia cmentarza

0,45 ha

Liczba kwater cmentarnych

brak podziału

Data otwarcia

XIX w.

Data ostatniego pochówku

do 1945

brak współrzędnych
Multimedia w Wikimedia Commons

Cmentarz prawosławny w Ubrodowicach – nekropolia w Ubrodowicach, utworzona prawdopodobnie w XIX w. jako unicka, w 1875 przemianowana na prawosławną, użytkowana do końca II wojny światowej.

Historia i opis

Cmentarz został urządzony najprawdopodobniej w XIX w. w sąsiedztwie unickiej cerkwi św. Eliasza w Ubrodowicach. Wskutek likwidacji unickiej diecezji chełmskiej w 1875 zarówno świątynia, jak i cmentarz przeszły w ręce Cerkwi prawosławnej[1]. W 1924 cerkiew św. Eliasza została zrewindykowana na rzecz Kościoła rzymskokatolickiego, parafii prawosławnej we wsi nigdy nie restytuowano, jednak faktycznie ubrodowicka świątynia nigdy nie została czynnym kościołem – miejscowa ludność prawosławna uniemożliwiła rzymskokatolickiemu kapłanowi rekoncyliację obiektu sakralnego[2]. Nieczynna cerkiew została ostatecznie zniszczona podczas akcji polonizacyjno-rewindykacyjnej w 1938[2], natomiast cmentarz był użytkowany przez miejscową ludność prawosławną do końca II wojny światowej i wysiedlenia prawosławnych Ukraińców. W kolejnych latach został porzucony i popadł w ruinę[1]. Prawosławni mieli w Ubrodowicach jeszcze nowy cmentarz, położony w granicach zabudowy wsi przy drodze do Horodła, który został całkowicie zniszczony; w jego miejscu znajduje się obecnie kaplica rzymskokatolicka[1].

Na początku lat 90. XX wieku na terenie nekropolii znajdowały się trzy kamienne krzyże i jeden drewniany datowany na r. 1901, z inskrypcjami cerkiewnosłowiańskimi. Zachowała się także drewniana kapliczka. Cmentarz był całkowicie zdewastowany i porośnięty drzewami (czereśnia, jarzębina, robinia) oraz krzewami czarnego bzu, śnieguliczki, bzu lilaka, tarniny, malin[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d D. Kawałko, Cmentarze..., s. 81.
  2. ↑ a b Grzesiak K.: Diecezja lubelska wobec prawosławia w latach 1918–1939. Wydawnictwo Archidiecezjalne GAUDIUM, 2010, ss. 176–178.

Bibliografia

  • D. Kawałko, Cmentarze województwa zamojskiego, Państwowa Służba Ochrony Zabytków, Zamość 1994.