Cmentarz prawosławny w Czerniczynie
Pozostałości jednego z nagrobków
|
Państwo
|
Polska
|
Województwo
|
lubelskie
|
Miejscowość
|
Czerniczyn
|
Typ cmentarza
|
wyznaniowy
|
Wyznanie
|
prawosławne
|
Stan cmentarza
|
nieczynny
|
Powierzchnia cmentarza
|
0,76 ha
|
Liczba kwater cmentarnych
|
brak podziału
|
Data otwarcia
|
po 1875
|
Data likwidacji
|
ok. 1945
|
Położenie na mapie gminy wiejskiej Hrubieszów Cmentarz prawosławny w Czerniczynie
|
Położenie na mapie Polski Cmentarz prawosławny w Czerniczynie
|
Położenie na mapie województwa lubelskiego Cmentarz prawosławny w Czerniczynie
|
Położenie na mapie powiatu hrubieszowskiego Cmentarz prawosławny w Czerniczynie
|
50°45′22″N 23°53′59″E/50,756111 23,899722
|
|
Cmentarz prawosławny w Czerniczynie – nekropolia prawosławna w Czerniczynie, utworzona na potrzeby miejscowej parafii po 1875, użytkowana do końca II wojny światowej.
Historia i opis
Data powstania cmentarza nie jest znana. Cmentarz został urządzony najprawdopodobniej po przemianowaniu unickiej cerkwi w Czerniczynie na prawosławną wskutek likwidacji unickiej diecezji chełmskiej w 1875[1]. Cmentarz był użytkowany przez miejscową ludność prawosławną do końca II wojny światowej i wysiedlenia prawosławnych Ukraińców. Trudno określić, z jakiego okresu pochodzą ostatnie datowane nagrobki. Po wojnie wraz z wysiedleniami, został porzucony[1].
Na początku lat 90. XX wieku na terenie nekropolii znajdowało się kilkanaście nagrobków kamiennych[1]. W 2016 r. cmentarz był zdewastowany[2]. Na cmentarzu znajdują się porozbijane i poprzewracane krzyże na postumentach oraz postumenty z nadstawami. Nagrobki zdobione są wielostopniowymi gzymsami uskokowymi, trójkątnymi tympanonami, płycinowymi pilasterkami i kanelurami. Jest też kilka sprofanowanych grobowców. Inskrypcje na nagrobkach wykonane zostały w języku cerkiewnosłowiańskim. Na cmentarzu rosną topole, robinie, dąb, kasztanowiec i jesion, jak również krzewy czeremchy, śnieguliczki, czarnego bzu, jaśminowca, bzu lilaka oraz dzikiego chmielu[1].
Przypisy
Bibliografia
- D. Kawałko, Cmentarze województwa zamojskiego, Państwowa Służba Ochrony Zabytków, Zamość 1994.