PROFILPELAJAR.COM

Christophe Mourthé
Data i miejsce urodzenia	29 kwietnia 1959 ; Bordeaux, Francja
Zawód	fotograf, reżyser, operator filmowy
Lata aktywności	od 1978
	Strona internetowa

Christophe Mourthé (ur. 29 kwietnia 1959 w Bordeaux) – francuski fotograf, reżyser i operator filmowy, pracujący w szczególności nad tematem fetyszyzmu. Jego twórczość zyskała rozgłos w latach 90., kiedy fotografował Mylène Farmer jako pin-up^[1], a następnie Ditę Von Teese na początku lat 2000^[2].

Wczesne lata

Urodził się w Bordeaux jako syn pisarza, tłumacza i producenta telewizyjnego Claude ’a Mourthé. W wieku 16 lat wybrał się na wycieczkę do Amsterdamu, gdzie odkrył wyzwolone kobiety i zainteresował się obrazami erotycznymi. W wieku 19 lat zaczynał jako fotograf teatralny i muzyczny w salach koncertowych pod wpływem Zeffirelliego, Petera Steina, Giorgio Strehlera, Dario Fo, Petera Brooka, Federico Felliniego^[3]. Pod koniec lat 70. należał do pokolenia paryskiego klubu nocnego przy 9. dzielnicy Le Théâtre le Palace (1978–1983).

Twórczość fotograficzna

Od 1982 pracował w świecie mody dla magazynów takich jak „Vogue”, „Elle”, „Marie Claire”, „Vanity Fair” i „Harper’s Bazaar”^[4]. Realizował zlecenia dla świata reklamy (filmy reklamowe, reklamę drukowaną), wytwórni fonograficznych i okładki książek w Paryżu, Londynie, Los Angeles, Las Vegas i Monachium. Fotografował ludzi kultury i bohemy artystycznej, takich jak Renaud czy Line Renaud.

Jego prace gościły w magazynach erotycznych i publicystycznych dla mężczyzn takich jak „Playboy”, „Newlook”, „Penthouse”, „Lui” czy „Maxim”. Opublikował też kilka książek fotograficznych na temat fetyszyzmu. We Francji był autorem zdjęć aktorek kina erotycznego, takich jak Julia Channel, Thallia, Clara Morgane, Mélanie Coste, Katsuni, Drakaina i LouLady. W 1993 w Paryżu zorganizowano wystawę promującą książkę Phyléa, która okazała się bestsellerem roku w Europie i rozeszła się w liczbie przekraczającej 25 tys. egzemplarzy^[5]. Mourthé odtworzył świat komiksów erotycznych w fotografii. W 1994 została opublikowana Fetish dream w Japonii i Marlène Love we Francji. W 1998 rozpoczął współpracę z Boutique Minuit w Brukseli. W 1999 jego zdjęcia ze Zdeňką Novotną zostały upowszechnione w Internecie^[5].

Od 2010 produkował okładki do serii powieści szpiegowskich Son Altesse Sérénissime autorstwa Gérarda de Villiersa^[6]. W 2022 w galerii Vivienne Art w Paryżu przygotowana została wystawa z okazji 40-lecia jego pracy twórczej^[7].

Działalność związana z produkcją filmów

W 2001 zadebiutował jako reżyser filmu Colmax Production Sex Me, gdzie ukazał świat fetyszyzmu, praktyk BDSM, nurtu pin-up i haute couture^[8]. Jego kolejna realizacja fantasy AmazoneSex (2001) z Katsuni, Ramonem Enrique i Davidem Perry została uhonorowana AVN Award jako jeden z „500 najlepszych filmów dla dorosłych AVN”^[9].

W sierpniu 2007 rozpoczął współpracę ze studiem filmowym Daring! Media Group z siedzibą w Barcelonie^[10], gdzie zrealizował produkcję Fetish De Luxe (2007)^[11] z udziałem Rity Faltoyano. Film ten otrzymał branżową nagrodę Erotixxx Award w Berlinie w kategorii najlepsza międzynarodowa etykietka filmu fetysz^[12] oraz był nominowany na Festival Internacional de Cine Erótico de Barcelona w czterech kategoriach: najlepszy film BDSM, najlepsze kostiumy, najlepszy cover i najlepszy aktor drugoplanowy (Titof w kostiumie z lateksu)^[13]. W 2008 jego prace znalazły się w książce Flying Colours, wydanej przez „Secret Magazine” w Brukseli^[14].

Wystawy

Venise Bac Art Gallery, Wenecja, Włochy, 1986
Torino Fotographia 87, Biennale Internazionale, Turyn, Włochy, 1987
Palazzo a Vela Gallery, Turyn, Włochy, 1987
Target Gallery, Turyn, Włochy, 1987
Marco Polo Gallery, Bordeaux, Francja, 1987
Selection Art Guest, USA, 1994
Pheromone Gallery, Hollywood, USA, 1994
Black Iris Gallery, Laguna Beach, Kalifornia, USA, 1994
Pacific Edge Gallery, Laguna Beach, Kalifornia, USA, 1994
Museum of Contemporary Art, The Store, Los Angeles, Kalifornia, USA, 1995
Hamburg, Niemcy, 1995
Drammen, Norwegia, 1996
Piscine de l'hôtel Lutétia, Paryż, Francja, 2002
Marché Saint-Joseph, Marcq-en-Barœul, Francja, 2003
Galerie Dèmonia, Paryż, Francja, 2003
Rétrospective Majeure Festival Foto, Knokke-Heist, Belgia, 2004
Musée de l'érotisme, Paryż, Francja, 2006
Musée de l'érotisme, Wenecja, Włochy, 2006
Galerie Sparts, Paryż, Francja, 2007
Galerie Concorde, Paryż, Francja, 2012
Galerie Momentum Art, Knokke-Heist, Belgia, 2012
Espace Gingko’Art, „Les Muses de l’artiste”, Pontoise, Francja, 2012
Galerie du Hérisson, Arles, Francja, 2018
Galerie Vivienne Art Galerie, Paryż, Francja, 2022

Publikacje

Phyléa (Francja, 1993)
Marlène Love (Francja, 1994)
Fetish dream (Japonia, 1994)
Prélude au scandale (Francja, 1997)
Boutique Minuit, Femmes fatales (Belgia, 1998)
Scandal (Francja, 2001)
Confidence (Francja, 2004)
Biographie, La femme est un art (Francja, 2011)
Mes héros de quand j’étais petit (Francja, 2015)
Mes jouets de quand j’étais petit (Francja,2016)
La Femme est mon Art (Francja, 2022)

Filmografia

2001: Sex Me
2001: Colorsex
2001: Amazonesex
2001: Maîtresse Alexandra
2003: Katsumi et le secret du Kamasutra
2003: Le Château d’Aphrodite
2003: Le Duel d’Aphrodite
2003: Le Mystère d’Aphrodite
2004: Domina Zara
2008: Fetish De Luxe

Przypisy

↑ Interview de Christophe Mourthé. Mylene.net, 2005. [dostęp 2022-06-05]. (fr.).
↑ Pauline Borghèse: Dita von Teese par Christophe Mourthé. Life is Art Magazine, 2018. [dostęp 2022-06-05]. (fr.).
↑ Biographie de Christophe Mourthé. Innamoramento.net. [dostęp 2022-06-05]. (fr.).
↑ Béatrice de Rochebouët: Le come-back des pin-up. „Le Figaro”, 2011-01-13. [dostęp 2022-06-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-06-05)]. (fr.).
↑ ^a ^b Christophe Mourthé. Concorde Art Gallery. [dostęp 2022-06-05]. (fr.).
↑ Christophe Mourthé Biography. ChristopheMourthéArtPhotography.com. [dostęp 2022-06-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-06-05)]. (ang.).
↑ La femme est mon Art – Christophe Mourthé s'expose. Artistes du Temps, 2022-01-08. [dostęp 2022-06-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-06-05)]. (fr.).
↑ Director Christophe Mourth? to Appear at AEE. AVN, 2003-01-03. [dostęp 2022-06-05]. (ang.).
↑ Ramón Nomar Biography. AVN. [dostęp 2022-06-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-06-05)]. (ang.).
↑ Tod Hunter: IVD Signs Two-Year Distro Pact with Daring Media Group. XBIZ, 2008-03-17. [dostęp 2022-06-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-06-05)]. (ang.).
↑ Stygian: Fetish De Luxe (2007). Porno Online. [dostęp 2022-05-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-06-05)]. (pol.).
↑ Venus Award Winners Announced. AVN, 2007-10-24. [dostęp 2022-06-05]. (ang.).
↑ FICEB 2008 – Die Gewinner des Ninfa Awards. German-Adult-News.com. [dostęp 2022-06-05]. (niem.).
↑ Secret Magazine Releases 'Flying Colours'. XBIZ, 2008-07-13. [dostęp 2022-06-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-06-05)]. (ang.).