Chomsk był dawniej położony na skrzyżowaniu szlaków handlowych z Wilna na Wołyń i z Pińska do Prużany. Był własnością Naruszewiczów, a potem Dolskich. Jan Karol Dolskiufundował w Chomsku w 1687 cerkiew oo. Bazylianów. Następnie dobra przeszły do Wiśniowieckich i Ogińskich. Pod koniec XVIII wieku Chomsk kupił Wojciech Pusłowski, którego rodzina posiadała te dobra ponad 100 lat. W XIX wieku Pusłowscy ufundowali dwie najokazalsze budowle – klasycystyczną cerkiew w kształcie rotundy oraz synagogę przy rynku.
Wandalin Pusłowski zbudował w Chomsku manufakturę produkująca sukno. W 1820 roku fabryczka otrzymała pierwszą na Polesiu maszynę parową. Wkrótce pracowało w niej 550 osób.
Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę, Chomsk w 1921 roku liczył 1.678 mieszkańców[5].
W trakcie II wojny światowej Niemcy w dniu 3 sierpnia 1941 roku wymordowali ludność żydowską, która stanowiła około 60% mieszkańców. Następnie w Chomsku zamordowano Żydów z Szereszewa. W dniu 5 lipca 1943 roku Niemcy spalili całą miejscowość i wymordowali wielu mieszkańców.
Dzisiejszy Chomsk zupełnie zatracił kształt dawnego żydowskiego miasteczka[6]. Na zbiorowej mogile 1300 ofiar kaźni z 2 sierpnia 1941 roku stoi pamiątkowy obelisk.
Około 1972 miejscowe władze zburzyły klasycystyczną cerkiew. Obecnie istniejąca (pw. Opieki Matki Bożej) została zbudowana w 1992 i poświęcona w roku następnym[7].
↑Вялікі гістарычны атлас Беларусі. Т. 2. Mińsk, 2013, s. 108.
↑Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej - podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933.
↑Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom VIII - Województwo Poleskie, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1924