|
Chlorek siarki
Chlorek siarki
|
|
|
|
| Ogólne informacje
|
| Wzór sumaryczny
|
S2Cl2
|
| Inne wzory
|
SCl (wzór empiryczny)
|
| Masa molowa
|
135,04 g/mol
|
| Wygląd
|
żółtoczerwona, dymiąca, oleista ciecz o ostrym zapachu[1]
|
| Identyfikacja
|
| Numer CAS
|
10025-67-9
|
| PubChem
|
24807
|
| DrugBank
|
DB14647
|
| InChI
|
InChI=1S/Cl2S2/c1-3-4-2
|
| InChIKey
|
PXJJSXABGXMUSU-UHFFFAOYSA-N
|
|
|
|
| Niebezpieczeństwa
|
| Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2023-08-22]
|
|
|
Globalnie zharmonizowany system
klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
|
| Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[4]
|
|
|
|
|
| Zwroty H
|
H301, H332, H314, H400, EUH014, EUH029
|
| Zwroty P
|
P273, P280, P301+P310, P305+P351+P338, P310
|
|
|
| Europejskie oznakowanie substancji
|
| oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
|
| Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[4]
|
|
|
|
Toksyczny
(T)
|
Żrący
(C)
|
Groźny dla
środowiska
(N)
|
|
|
|
| Zwroty R
|
R14, R20, R25, R29, R35, R50
|
| Zwroty S
|
S1/2, S26, S36/37/39, S45, S61
|
|
|
| Temperatura zapłonu
|
118,5 °C[1]
|
| Temperatura samozapłonu
|
390 °C[3]
|
| Numer RTECS
|
WS4300000
|
| Dawka śmiertelna
|
LD50 132 mg/kg (szczur, doustnie)[3]
|
|
| Podobne związki
|
| Podobne związki
|
dichlorek siarki SCl
2, tetrachlorek siarki SCl
4
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
|
|
|
Chlorek siarki, nazwa systematyczna: dichlorek disiarki, S
2Cl
2 – nieorganiczny związek chemiczny, połączenie siarki na I stopniu utlenienia z chlorem.
Właściwości
Chlorek siarki jest jasną, pomarańczowo-żółtą cieczą o mocnym, nieprzyjemnym zapachu, przypominającym nieco zapach dwutlenku siarki. Jest rozpuszczalny w eterze dietylowym, benzenie, disiarczku węgla, tetrachlorometanie i wielu innych rozpuszczalnikach organicznych, z wyłączeniem alkoholi w których ulega rozkładowi[5]. Cząsteczki chlorku siarki zawierają mostek disiarczkowy, a siarka znajduje się na formalnym stopniu utlenienia I. Struktura przestrzenna Cl−S−S−Cl zbliżona jest do nadtlenku wodoru[6]. Forma ta istnieje w równowadze tautomerycznej z nietrwałą formą rozgałęzioną S=SCl
2Cl
2, którą można wykryć metodami spektralnymi po naświetlaniu S
2Cl
2 promieniowaniem UV[7].
Otrzymywanie
Chlorek siarki otrzymuje się z niemal teoretyczną wydajnością, przepuszczając suchy chlor nad stopioną siarką[2]. Reakcja
- S
8 + 4Cl
2 → 4S
2Cl
2
jest egzotermiczna[potrzebny przypis]. Po zakończeniu procesu, który można przerwać w każdej chwili, dodaje się szczyptę sproszkowanej siarki i destyluje z aparatu o szlifach szklanych[2]. Tak otrzymany chlorek siarki najlepiej zaampułkować, gdyż łatwo rozkłada się pod wpływem wilgoci[2].
Przypisy
- ↑ a b c d e f Sulfur monochloride, [w:] PubChem [online], United States National Library of Medicine, CID: 24807 [dostęp 2023-08-22] (ang.).
- ↑ a b c d e f JanuszJ. Supniewski JanuszJ., Preparatyka nieorganiczna, PWN, 1958, s. 194 .
- ↑ a b c d Sulfur monochloride (nr 157759) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2023-08-22]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ a b Chlorek siarki, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2015-03-28] (ang.).
- ↑ JanuszJ. Supniewski JanuszJ., Preparatyka nieorganiczna, Wydawnictwa naukowe PWN, 1958 . Brak numerów stron w książce
- ↑ Philip JohnP.J. Durrant Philip JohnP.J., BrylB. Durrant BrylB., Zarys współczesnej chemii nieorganicznej, Warszawa: PWN, 1965, s. 750–768 .
- ↑ Gerald W.G.W. Kutney Gerald W.G.W., KennethK. Turnbull KennethK., Compounds containing the sulfur-sulfur double bond, „Chemical Reviews”, 82 (4), 1982, s. 333–357, DOI: 10.1021/cr00050a001 [dostęp 2023-08-22] (ang.).
|
|
