Charles Auguste de Bériot (ur. 20 lutego 1802 w Leuven, zm. 8 kwietnia 1870 w Brukseli[1][2][3]) – belgijski skrzypek, kompozytor i pedagog.
Życiorys
Był samoukiem, już jako koncertujący skrzypek odbył jedynie krótkie studia u Pierre’a Baillota w Konserwatorium Paryskim[1][2][3]. W 1826 roku występował w Anglii[1][2][3], następnie do 1830 roku był pierwszym skrzypkiem w nadwornej kapeli króla Niderlandów Wilhelma I[1][2]. Występował wspólnie ze śpiewaczką Marią Malibran, którą później poślubił[1][2]. Po jej tragicznej śmierci w 1836 roku na pewien czas zaprzestał publicznych występów[1][2]. W 1838 roku ponownie koncertował w Paryżu, a w 1840 roku wystąpił w Rosji[2]. Na scenie partnerowała mu wówczas szwagierka, śpiewaczka Pauline García[2]. W 1842 roku odrzucił proponowane mu stanowisko profesora gry na skrzypcach w Konserwatorium Paryskim[1], rok później został wykładowcą konserwatorium w Brukseli[1][2][3]. Ze względu na postępujące pogorszenie wzroku i paraliż w lewej ręce, w 1852 roku przeszedł na emeryturę[1][2][3].
Był twórcą i czołowym przedstawicielem francusko-belgijskiej szkoły skrzypcowej[1], do grona jego uczniów należał Henri Vieuxtemps[1][2][3]. Wydał podręcznik Méthode de violon (Paryż 1858)[1][2][3]. Skomponował m.in. 10 koncertów skrzypcowych, 3 tria fortepianowe, dua, sonaty i wariacje skrzypcowe, 5 zbiorów etiud na skrzypce[1].
Jego synem był pianista Charles-Wilfrid de Bériot (1833–1914)[3].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 284. ISBN 83-224-0113-2.
- ↑ a b c d e f g h i j k l Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 1 Aalt–Cone. New York: Schirmer Books, 2001, s. 309. ISBN 0-02-865526-5.
- ↑ a b c d e f g h The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 70. ISBN 0-674-37299-9.
Linki zewnętrzne
