Centralna Szkoła Podoficerów Pilotów Lotnictwa (CSPPL) – placówka szkolnictwa wojskowego II Rzeczypospolitej , istniejąca w latach 1926-1933 w Bydgoszczy , od 1929 roku w składzie Centrum Wyszkolenia Podoficerów Lotnictwa w Bydgoszczy.
Historia
Szkoła powstała w listopadzie 1926 roku na bazie Niższej Szkoły Pilotów w Bydgoszczy istniejącej od 1920 roku[1] . Funkcje wykładowców i instruktorów pełnili między innymi: mjr pil. Jerzy Garbiński , mjr pil. Donat Makijonek , mjr pil. Bolesław Stachoń , kpt. pil. Zygmunt Pistl , por. pil. Janusz Meissner , por. pil. Bohdan Kleczyński , por. pil. Ludwik Szul[2] . Dysponowano sprzętem szkoleniowym produkcji francuskiej i polskiej m.in. samolotami Hanriot H.19 i H.28, Morane-Saulnier MS.35 , Caudron G.III , Potez XV i XXVII, Breguet 14 oraz myśliwcem Blériot-SPAD S.61 [2] . W placówce szkolono podoficerów pilotów lotnictwa liniowego. W pakiecie nauki teoretycznej znajdowały się przedmioty: strzelanie i bombardowanie , gazoznawstwo, terenoznawstwo , geografia wojskowa, historia Wojska Polskiego , budowa silników i płatowców , służba łączności, fizyka , mechanika , aerodynamika , radiotelegrafia , meteorologia , aeronawigacja , organizacja wojskowa oraz obrona przeciwlotnicza [2] . Nauka praktycznego pilotażu trwała rok kolejno w trzech eskadrach (pilotaż wstępny, podstawowy i na samolotach bojowych)[2] . W szkole organizowano również kursy unifikacyjne dla instruktorów pilotażu[1] .
W 1929 roku Centralna Szkoła Podoficerów Pilotów Lotnictwa została włączona w skład Centrum Wyszkolenia Podoficerów Lotnictwa (CWPL) w Bydgoszczy i została przemianowana na Szkołę Podoficerów Pilotów Lotnictwa[1] . W 1933 roku kadrę oficerską oraz eskadry szkolne i ćwiczebne przeniesiono do Lotniczej Szkoły Strzelania i Bombardowania w Grudziądzu (LSSiB)[1] . W zamian tego w 1930 w Bydgoszczy zorganizowano Szkołę Podoficerów Lotnictwa dla Małoletnich (SPLdM)[1] .
Sprzęt
W 1927 w Centralnej Szkole Podoficerów Lotnictwa i jej parku lotniczym używano i składowano prawie wszystkie sprowadzone z Francji lub wyprodukowane na licencji w Polsce samoloty Hanriot H.19 . W latach 1926–1929 dysponowano także 6-8 samolotami Breguet 14 , a w latach 1927-1928 szkołę doposażono w powszechnie występujące w pułkach lotniczych maszyny Potez XXV , Potez XXVII i Breguet 19 .
W maju 1929 roku przybyło 10 seryjnych samolotów szkolnych polskiej konstrukcji typu Bartel BM-4 z Wielkopolskiej Wytwórni „Samolot” . Od 1933 używano samolotów RWD-8 [1] .
Komendanci
Absolwenci
Tzw. „trójka Bajana” w 1933 roku. Karol Pniak drugi z prawej
Przypisy
Bibliografia
Stanisław Rutkowski, Zarys dziejów polskiego szkolnictwa wojskowego , Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1970.
Przedpełski Andrzej, Lotnictwo Wojska Polskiego 1918-1996. Zarys Historii, Warszawa 1997.
T. Nowacki, Kadry lotnictwa wojskowego w latach 1918-1926 [w:] Lotnictwo polskie w okresie międzywojennym, Warszawa-Suwalki, 1993.